Eva Gjoni
Trupi i saj ishte i ftohte , i leshuar plotesisht , i tretur dhe s’kishte me jete . Ai u shkeput prej saj ngadal nuk donte tja prishte ate qetesi qe me perpelitje e kishte kerkuar , tani ishte ne paqje me çdo gje , me dhimbjen me ndjenjen me kujtimet .Asgje nuk mund te ndikonte mbi te ,e kishte arritur fitoren e saj mbi çdo gje, ishte e pa jete , e kishte perzene jeten ne nje lufte te vazhdueshme , e kishte dashur shume e kishte urryer e mallkuar per te gjitha , ishte ne asgjene e saj , te erret dhe pa tinguj , pa ngjyra . Tani nuk mund te mposhtej me. Ai shpirti i saj e shikonte nga larg ate trup gruaje ne te cilin kishte ndenjur prej vitesh ,kishte pare si ndryshonte e çelej , plotesohej e rrumbullakosej , si ishte shendruar ne grua , e si nga pak filloj te humbiste freskine , por ai shpirti i lutej ta donte trupin e saj , ai i kishte dhene asaj ngrohtesi dhe dritherim ndjenje , ato nuk ndryshonin …
Duke e pare ashtu nga larg dicka dalloj aty midis brinjeve te saj , si nuk e kishte vene re me pare , nje kuti e vogel . U afrua e morri dhe po e shikonte , çfare te jete ? Kureshtja e shtynte ta hapte , ishte diçka qe ja kishte mbajtur te fshehte dhe atij shpirtit te saj , dhe vetem vdekja beri qe ajo te dukej . Mos eshte nje kuti e vogel Pandore , e te kete brenda ferrin dhe shpresen …. jo nuk mund ta hapte , qetesia e saj nuk duhej prishur , E morri me vete , por i rendonte , sikur nje force e terhiqte posht drejt trupit . Duke u ngjitur lart atje mes shpirtrave te tjere , kapaku u hap e ne te lexoj ” sekreti yne i bukur ” tre fjale , vetm tre…. çfare mbartin ato mbi vete …. ndjeu dhimbjen e nje turjele qe po e pershkonte ate shpirt ajer , si mundet ta ndjej kete tani , jam jashte trupit te saj ? Brenda saj i kishte provuar te gjitha , por tani ishte i lire per tu futur ne nje trup tjeter , per te pasur nje histori jete tjeter , nuk mund ta mbarte me vete kete dhimbje tre fjaleshe , duhet te ishte i paster , pa kujtime e ndjenja . Por nuk po mundej te shpetonte , e mbylli kutine dhe bashke me te u mbyll dhe dhimbja , por tashme kishte ikur shume larg dhe kutia mbeti ne duart e tij , do futej ne nje trup tjeter sebashku me kutine dhe historia do perseritej , trup i ri do e mbante kutine aty brenda tij e fjalet do rrishkruheshin nga e para ” sekreti yne i bukur” asgje me shume se kaq , çdo trup do e mbaj me vete sekretin , do tretet bashke me te ne token e lagesht dhe do i bashkohet gjithe historive qe toka mbart me shekuj . Çdo shpirt eshte i denuar perjetesisht me kutine e tij , si nje mallkim i zotave , ashtu si me Pandoren dhe kutine e saj , Zeusi e krijoj Pandoren grua dhe ja besoj asaj mallkimin e tij ….
