Trandafile Malshi
Trandafile Malshi është një poete e cila mbase fillimisht duket se të lodhë me vargjet esaj poetike, disi hermetike , por kur i ke lexuar këto poezi , nëçfardo niveli që të jetë lexuesi, jo vetëm që ndjen shlodhjen e një dite, por dhe realisht ta ka ënda për ta rilexuar serish pezinë e Trandafiles.Ndaj dhe stafi i redaksisë së Revistës “Fjala”, pasi i karilexuar , vëndosi të botojë këtë cikel me poezi : Po eci në të thanmet e nanës.E kush nuk ka deshirë të ecin në këto thanie!
Po eci në të thanmet enanës
M’pat than nana dikur
Se urtë bija ëme duhet me nëjt
Se t’vjetrit dhe fjala e mirë
I duket ferrë e gastare
Nta me u pre e me u çjerr
M’pat than nana dikur
Se jo s’do me than gja se dolën lulet
Munet mos me ardh akoma e bukra pranverë
M’pat than nana dikur
Se motet s’don me than gja
Vështirësitë dhe ngritjet
Të motnojnë e të forcojnë
me qan i urte e i zgjut
M’pat than nana dikur
Se loti sdon me than i dobët
Loti shpirtin e butë pasqyron
Eh sa më mësoi nana ime
E urta ,fisnikja deri në madhështi!
Unë se di …..
A thu po ec në t’thanmet e saj plot urti
Ah sikur………..!
M’bane prapë me qesh
Mi qëndise mijëra gjerdane gëzimi e hareje
Mi fshive mijëra kujtime
T’trishta
Mi dhe hov andrrës ma t’bukur
Shpreses ma të guximshme
Ma mëkove me plot durim
Syrit t’lodhun ia fshive lotjen
Që aty kish gjet strehim
Oh me mijera ngjyra ma mbushe jeten
Gershet mi bane si ngjyrat e ylberit
E perreth shtatit tëm
Mi mbshtolle plot ngadhnim
Mijera drita t’ambla mi zgjove
E n’tan botën tane
Më strehove
E me rroke amël
Eja me the gjej strehë përherë
N’shpirtin tim
ACAR…
Acar …..
Moti e shpirti frymojnë
Avull e brymë
Mbushin dritaret avujt
Vijëza të holla piklojnë
N’shpirt njolla t’ujtisme formojnë
N’eshtna m’hyn hajnisht
Bryma e ftohma e akullt
Që m’ndryjnë mijëra zana e tinguj
Copëza akulli m’flakërijnē akoma fjalët
Më mardhin ,po mē ngrijnë
Përqafuar ndër kujtime t’lumnueshme
Që rreken t’më bëjnë t’ harroj
N’andrra ec me qindra hapa
Prape aty kan mbet
Prapë vazhdoj
ndihen në ato rrugët e acarta
Me rrobën e fatit të shkyme
Me andrrat fort të ndryme
dëshpërimisht kërkoj një shenjë të gjej
N’rrugën e shkrete
të një mgjesi qe duket se prapë me vret
Me hap plagë plot me brenge
Ngrirë janë fjalët
Ngrirë dhe ndjenjat
Hapat n’harresë ngrirē gjithmonë
Të ikur jemi prapë , për ku !? Prapë ecim dhe ecim ,
Sa fort nxitojmë !!!
M’bane prapë me qesh
ME RROKE AMEL
Mi qëndise mijëra gjerdane gzimi e hareje
Mi fshive mijëra kujtime
T’trishta
Mi dhe hov andrrës ma t’bukur
Shpresën ma t’guximshme
Ma mëkove me plot durim
Syrit t’lodhun ia fshive lotjen
Që aty kish gjet strehim
Oh me mijëra ngjyra ma mbushe jetën
Gërshet mi bane si ngjyrat e ylberit
E përreth shtatit tem
Mi mbshtolle plot ngadhnim
Mijëra drita t’ambla mi zgjove
E n’tan botën tane
Më strehove
E me rroke amël
Eja- me the -gjej strehë përherë
N’shpirtin tim
MENGJESI U LA N’RREZE DIELLI
N’rreze t’dillit u la mgjesi
Brinjë më brinjë, e fushave
T’lame prej vesës n’çdo fijēz bari
Puhiza e lehtë i lkund gjethin
E mbetun diku n’degē.
Aty npēr to
Flakron rrezja e përcjell
Hare e shpresë
Amël ,ngrohtësisht
Bots i jep ngjyra plot e turlilloj
T’kuqes s’hareshme
Jeshiles plot shpresë
Njeriut i nep buzëqeshjen
E fmijes gugatjet e mjesit
Bashkē me diellin i çel sytë
Tan vendi mbush mrekulli
Nji zgjim i bukur ,nji hap i ri
N’fletë t’kalendarit
Ditēt numērohen
T’Harrohen brengat
Tej tē mērgohen
T’shijojmë çdo rrez
Buzëqeshje e shpresë
Kudo t’pērhapin fjalēn e mire
Amēlsinē dhe buzēqeshjen me dēshirē
