G,Vuçaj 
UNË DHE TI
Tek fëmijet e tu
E dhimbëshme feminia ime zgjohet
Çuditërisht, përse ndodh kështu me mu
Jeta si në pasqyrën e Liqënit më zgjohet
Toka i paska vëeshur rrobat e tua të dikurshme
Në syt e fëmijëve tu shoh Ty dhe Vetën
Leckat e atyre vitëve janë strukur në një qoshe të murueme.
E ardhmja jonë në plakje kujtimet e rinisë kanë dezun.
Junë dhe ti si dy hije në syt e fëmijve Tu kemi tretun…
……
Nuk ka faj Aij
që hyri në mesin tone
Faji eshte i pa faji
Ne të dy lam shtigje hapur
Ne jemi fajtor………e dashur….
……..
Të gjithë qeshin
Lisi qan…..
Për ushqim bagëtish
Ia prene gjethin…
Tha:O nuk jam shkurre une
Lisi o pritet, o nuk e qethin……
GJYSHJA
Unë gjyshen se kam njohur
Dorë e saj s’më perkdheli asnjëherë
Ndaj me duket dhe jeta më ka lodhur
Në muzeun e jetes, Gjyshja kryevlerë
Thonë gjyshja merzinë më të madhe e ka
Kur nën çatinë e thinjave te saj
Zhurmon zeri i nipçes apo mbeses tek qa
Mërzitët me të gjithë, në syt e tyre s’do vaj.
DJE..
Kishim bisdë sociale
Natyrisht me të shkruar
Se ndryshe , s’ishe e gatshme.
Dje kaq.Po sot pse e harruar!?
………………………………………
Kur të zgjohesh në mengjes
Leri në jastek ëndërrat më the
Po aty nën jastek i kam fsheh
Askush vç meje nuk po i gjë.!
JO..!
Jo!
Mos më pyetni
Ku jetoj,
Ku banoj
Ku…
Por më pyetni
Ka po shkoj?
Dhe unë kam
Për t’iu
Treguar
Rruga ime është vizatuar
Nga arkitekt që zhgarravisin në letër
Por ngjyrën për t’ia vënë kanë harruar
Gjakosur opingat e mija si ç’do herë tjetër!
Jo!
Mos më pyetni
Për dashuri
Thonë të mbyt i mbyturi
Lakuriqe
Jetime
Ka mbetë si hije në arrati.
Jo!
Nuk dua më pyetje
Në trupin e saj jetoj
Fryma e ngrohtë , si Pranëverës
Me jep jetë, të eci, diku të shkoj…
JETA…
Ja si qënka jeta
ritmi i hapit nuk perkoj
sa largë ëndërra nga e vërteta
eci dhe pse nuk vrapoj
Pas teje veç dy hapa
dy fjal të pa thëna
me djeg dielli dhe vapa
ti me rrezaton si hëna.
Po pres t takohem
e kot kjo sipërmarrje
përsëri më kotë
dielli dhe hëna…
janë dnuar me ndarje…
TY….
Heshtja e përjtshme
E hapësirave pa fund
Me frikëson
Sepse tike qënë në kodrat e shpirtit tim
Aty ke bujtur disa kohë
…Era e mbrëmjës të sillte pershprim
Tashmë s’të degjojë, s’të shoh…
O ju njerz
Qe tokën pushtoni
Pushtua keni cdo dashuri
Pushtet keni sa deshironi
Ju lutemi një herë
Na e lini një parcelë
Atje në qiell…..
….
Zemra ime nje det i çuditëshëm
Ty nuk të mbyt në thellësinë e tij
Por të ruan si relike magjishëm
Të freskët, vaditur me lotet e mi.
…….
E pyeti :Merzitja Njeriun
Me ke je o Njeri ……?
Nuk jam vetem o Merzi
Jam me vetminë…..
JETA…
Ja si qënka jeta
ritmi i hapit nuk përkoj
sa largë ëndërra nga e vërteta
eci dhe pse nuk vrapoj
Pas teje veç dy hapa
dy fjalë të pa thëna
me djeg dielli dhe vapa
ti me rrezaton si hëna.
Po pres të takohem
e kote kjo sipërmarrje
perseri me kotë
dielli dhe hëna…
janë dënuar me ndarje…
VJELSJA E PEMËS
Vrapova rrugës tek binte shi
Kërkova streh tek një pëmë e zhveshur
Syt e një vjelesje frutash, pikonin Dashuri
Dimër , verë tek kjo pëmë ndihem i dehur.
Copza kujtimesh janë strehuar në pëmë
Sa herë për këto kujtime më merr malli
Kaloj këndej , si në faji të isha i zënë
Në shi , apo në diell , këtu hapin gati sa e ndali.
Në ritmin e ecjes kthehem përsëri
Çuditërisht c’farë është kjo pëmë se mësova
Vjelsja dhe unë vjelëm vetëm Dashuri
Idshte frut i pëmes së zhveshur ku ndalova.
RETË….
Rëtë si kope kuajsh
Ikin në veri….
Ikin në jug
Duke pëllitur me zë bubullimash
Ecin rëtë, pa pyetur për njeri…….
Kjo pranëverë me syrin jeshil
Fishkellën me shkopninj vetetimash
BIje shi…. Bije Shi……………………….
Nuk i merr lëje tokës, derën e gjënë çilë.
Vrapojnë rëtë me qeleshën e nxirë
A thua kanë me dalë në duel trimash…..
Ecin rëtë pa pyet për njëri….
Nga kjo betejë e reve,ska të fituar
Ato shkrihen e bëhën Shi……….
Beteja e rëve s’ka të mbaruar….
Veë për të lagur ty o Njeri….
Shi
Ky shi
I prillit
Lagë mëndimet
E ndryshkura te dimrit
Dhe vaditë të bukuren lule
Dashuri………
Ndaj thonë është bereqet
Ky shi…..
TY…
Gjithë poetët, ty të kanë kënduar
Me një zë hyjnor plot ëmbëlsi
Edhe një shekull ka për të kaluar
E unë veç për ty do këndoj o dashuri.
Edhe pse me mijëra vargje janë shkruar
Për mijëra bukuroshe para teje
Prapë , për ty muza s’ka shterruar
Je ndjejë që gjallon gjakë ndër deje
Për ty , ajri , i pastër veç frymon
Dhe poezia kështu merr veç jetë
Dhe kur flet , e kur heshtë gjallon.
Prapë per ty vargje kanë mbetë.
?!
Se kuptoj
Pse u kënaqen syt e tu
Apo se degjoj
Se zëmrën ma kan trubullu.
Ënde perse s’edi
Buzëqeshja jote ku treti
Për çfar mban mëri
Ah pyetje koti bëj dhe unë
Kurr njërzimi se gjeti
A lind një tjeter…
Kur vdes një dashuri?!
LOTI
Njësoj janë lotët për ti pa
Rrjellin ne faqe duke berë gushen të dridhet
Lot ka plot ndër faqe në këtë dyrnja
Por lot si i nënës vetëm një , dhe tjetër s’ka.
I dyti lot që nga syt buron, dhe ecen si vitet
Është loti yt që faqët I njomë më tharbëtëësi
Ca janë lot të sa,sakatosura nga …përgjerimi
Të tjera lot ka njohur herët dhe me heret Njerzimi
Por loti me I idht ka mbetur dhe do mbesin lot mashtrimi
Prapë se prap loti yt e dashur mbetët ngazllimi .
