NAMIK SELMANI
Mbi motivet e një balade çame
Ç’t’u prish gjumi Tanë, moj Tanë
Për mandatën që të zuri
Të kërkon fyelli në mal
Mos u bëj, moj si kërcuri.
Te kasollja përmbi stan
Më kanë lidhur këmbën, dorën.
Pa dëgjo fyellin e lashtë
Që dëfton fjalën e gojës
Qengjat, delet blegërijnë
Ca hajdutë stanin e zunë.
Po kërkoka vëllai ndihmë
Ngrihu, moj, e zëre rrugë!
Po flet fyelli fjalë zemre
Edhe qeni leh te lesa
Kërkon vëllai në zabele
Moj e mjera, moj e shkreta.
Seç u thanë lulet e malit
Ulën kokën ahe, lisa
Ngrihu Tanë e hipi kalit
Sa të zbardhë në shpate drita.
Ti e di gjuhën e fyellit
Se çfarë thotë me ligjërime
Shko, moj shko, në rrugë të yllit
Mos rënko kur rend në shtigje!
Tanë, Tanë, moj kako Tanë
Pa dëgjomi këto fjalë!
Merr sëpatën dhe dogranë
Që të vish të marrësh hak.
