Viron Kona – Poezi
Peizazh
Grindemi si drerët,
në lëndinë me bar,
“brirët” i përplasim,
bam e bum përballë.
Se kam fajin unë,
e ke fajin ti…,
sa do zgjas sherri,
askush nuk e di!
Kalojnë disa orë,
atmosfera zbutet,
sedra dhe inatet,
nisin e lëkunden.
Në natën e gjatë,
arsyetojmë më qetë,
se kush e kish fajin,
kush kishte të drejtë.
Ja vjen dita e re,
ngrihemi ngadalë,
unë dredh cigaren,
ajo xhezven në zjarr.
Me bisht të syrit,
shohim njëri-tjetrin,
kush do thyej akullin,
t`nisim muhabetin.
-Kërkoj falje grua,
mbrëmë pa mend fola,
grindesha me veten,
ndaj dhe e teprova.
-Ashtu si dhe ti,
u nguta dhe unë,
ndonjëherë “gjellës,
i hedh kripë më shumë”.
Në qiell del dielli,
i shpërndan retë,
biseda e shtruar,
rrjedh qetë-qetë…
***
Jeta nuk shkon vaj,
siç na i do ënda
edhe trëndafili,1)
mes fletëve ka gjemba.
1).Trëndafili, përdoret në poezi si simbol i dashurisë.
