Portret
Në fakt njohja ime me personazhin e kësaj rradhe , për të cilin po shkruaj enkas për revisten “Fjala” e kam njohur vonë , për të mos thënë shumë vonë . Por ja që kur portretin e një njeriu që ke deshirë ta njohesh në thellësinë e viteve , ta japin të gatshem për në pijaten e shkrimit miqt e përbashket , atherë gjithcka bëhet e mundur dhe e besueshme. — Oh , ti nuk e njeh Fatmirin , kur ishte krejt i njomë , ndaj dhe kujton se u bë tani kështu?! E nisi biseden miku im nga qyteti i Koplikut , teksa po pinim një kafe në bregun e liqënit të Shkodres , në fshatin Shirokë . Kishim kohë për ta pergojuar Fatmirin , mbasi Ai do vinte mbas rreth një ore . Kësisoj miku im fliste , une shkruaja ato detaje që më dukeshin interesante për ti dhënë jetë , poretit të mikut tonë të përbashket Fatmirit … Jeta e tij nuk ishte si e gjithë bashkemoshatarve , rrethanat familjare dhe kushtet ekonomike , edhe pse i brisht në pamje e bënin Fatmirin të ishte një koc i fortë , por gjithënjë i qeshur . E vetmja gjë që i mungonte karakterit të tij , ishte mosbuzëqeshja . Kështu si një djalë i provuar mirë me vështirsit e jetës , Fatmir Shpellzaj do të rritej e burrërohej , këtu në mes shokve të femijerisë në qytetin e Koplikut , pa provuar asnjehere të “tradhtonte” këtë qytet të vogel , por që mori e dha jo pak . Mbi të gjitha mori respektin e të gjithëve. Vitet kalonin e Fatmiri fillimisht do të zgjidhte profesionin e shoferit . E kush nuk qe ai banor në këte qytet të vogel i cili minimalisht , një herë të vetme , të mos ia ketë parë “hajrin” makines së tij të ndermarrjes së bonifikimit . Kështu duke punuar për të ndertuar familjen , por edhe për të mos shkelur rregullat e shtetit të kohes , por edhe mos ta humbin “zakonin” për të iu bërë mirë njerëzve , Fatmiri arriti të përballojë jetën mes miqve dhe shokve . Në vitet e 
demokracisë , krahas punës në përshtatje të kohes , Fatmiri shkollohet në universitetin “Luigj Gurakuqi “, jo thjeshtë për të zënë një vendë pune , por më se shumti me egon e mirë për të mos mbetur pas shokve . Duke mos e harruar për asnjë çastë , zanatin e vjetër të shoferit , gjeti mundësinë për të bërë disa rruge në vendet e Bashkimit Europian , nga andej sillte nga një makinë , natyrisht duke fituar dhe ai vetë , por me së shumti të fituar ishin ata që i blenin nga duartë e një specialisti të mirëfillt. – I gjithë ky rrefim për shokun dhe mikun tim Fatmirin , më bëri të vazhdoj pyetjen : Po mund t’me tregoni , si ndolli që ky djalë i formuar vetëm per të jetuar e punuar mes shokesh , të angazhohej edhe në politikë? – po u pergjigjë miku im : më kujtohet si tani , ishin zgjedhjet vendore të atyre viteve të para të demokracisë , sapo kishin filluar të dilnin në skenë edhe parti të reja , madje parti që njuk i njihte njeri , sepse ato kishin vetëm kryetarin në Tiranë . Po këta kryetaret e këtyre partive dilnin nëper qytete , duke kerkuar tek njerzit e tyre të njohur , ndonjë njeri që kishte personalitet , por që nuk ishte i angazhuar , kështu ngjau edhe me Fatmirin , Partia Bashkimi Demokratik i la teseren në dorë dhe formularet që kerkoheshin për tu rregjistruar në zgjedhje , kjo Parti për herë të parë rrezulton , parti perfaqësuese në keshuillin e bashkisë së qytetit të Koplikut . Duke e parë mbeshtetjen e Fatmirit nga qytetaret , aso kohe sapo pati dalë në skenen politike LSI , dhe të gjithë e “sulmuan” Fatmirin për të perfaqesuar këte subject politik të majtë në keshillin bashkiak . Meqënse bindjet e Tij ishin në sinkron me këtë subject , Fatmiri iu perkushtua me devotashmeri krijimit të LSI në M.Madhe , duke u bashkuar me kryetarin e kësaj partie që në ditet e para për M.Madhe z. Sytki Ndrecaj . Jetë kjo politike mjaftë kontribuese , por në shumë raste , jo shumë vlersuese nga drejtuesit e LSI , ku më së shumti kanë “graduar” njerzë kalimtarë në këtë forcë politike , gjithësesi 
Fatmir Shpellzaj në të gjitha detyrat e ngarkuara ka dalë faqebardhë , madje qytetaret gjithënjë shprehen se vecanarisht në zyren e hipotekres në qytetin e Koplikut me ardhjen në krye të këtij instutucioni të Fatmirit , nuk kanë gjetur barriera e pengesa burokratike apo të natyres korruptive , por gjithëcka është kryer në kohë dhe brenda normave ligjore . Ndaj njerzë të tillë të përkushtuar i kerkon koha sot , i kerkon shoqeria , i duhen fytyres së shtetit , ndaj duket se këtë ë kanë kuptuar ,mjaftë mirë qesëveritaret e sotem , të cilet ia besojne sërish drejtimin e ketij instucioni Fatmirit . Po duhet pranuar edhe fakti tjetër se njerzë të tillë ia rrisin kredibilitetin vetes dhe dhe atyre që ju besojne . Teksa po vijonim këtë bisede portretizuese për Fatmirin. Minutat kishin ikur dhe … Erdhi në tavolinen tonë Fatmir Shpellzaj njeriu për të cilin folem pa qënë Ai present . Dhe meqënse ne ishim dy shokë të tij , natyrisht duke ia ditur modestinë , e ndaluam biseden për të . Edhe une i mbydha rreshtat e shkrimit për të . Duke vlersuar faktin dhe fjalet e mikut tonë të përbashket Gencit . Kësisoj u realizua ky portret i cili realisht për një mik , një shok , një kuader dhe drejtues i një instucioni të vështire , por të përballyeshem falë korrektesisë . Menduam se kurr nuk bëhet keq kur kemi njerzë te tillë në punet e shtetit.
