Në vitin 1962, në një Festival Kengesh, një kengetare e panjohur kendoi një kenge me titullin “ Femija i parë”.
As vetë kengetarja e re dhe as spektatorët e shumtë, nuk kishin se si ta dinin se kjo kenge shenonte lindjen e kengetares me te talentuar të muzikes sonë te lehtë, Vaçe Zeles. Në fakt, kenges “Femija i parë” mund t’i kish shkuar me teper titulli “Kengetarja e Parë”.
Sot Vaçe Zela do kishte mbushur 85 vjeç!
Kam qene që herët nder adhuruesit e shumte te talentit te saj te madh. Edhe pse kisha njemiljon pakenaqesira per muziken e lehte shqiptare, per ate muzike qe proklamohej si muzika me e pelqyera e spektakleve te Festivaleve a spektakleve te panumerta te radio televizionit. Vaçja me dukej ndryshe. Ajo ishte perhere nje dalje nga rrjeshti i shenuar me te kuqe.
Vokali i saj i ngrohtë, i embel, i fuqishem, rebel, vajzeror, ishte nje perjashtim nga rradhet. Ishte nje ze per respektin e te cilit isha gati ta toleroja dhe mediokritetin e teksteve. Zeri i Vaçes ishte aq mbizoterues, aq magjepses, sa nuk te lejonte, tek e degjoje, qe te mendoje per gje tjeter veçse per faktin se, sa kohe qe kendonte ajo, ti ishe nje rob i magjise se zerit te saj! E zerit te saj pushtues qe nuk kishte asgje te bente me mangësitë e tjera perreth.
Per shume kohë, Vaçja me dukej e ngjashmja e kengetareve qe me pelqenin në vitet e rinisë time, nje Joan Baez shqiptare, a nje Mina shqiptare, a nje Barbara Streisand…Isha i bindur, siç jam dhe tani, se do te duhen te pakten dhe 100 vite te tjera, qe Shqiperise t’i vije dhurate nga Zotat nje kengetare si Vaçe Zela…
A very happy birthday, dear Vaçe Zela, atje, në lartesitë qiellore prej ku na veshtron duke kenduar me zerin tend Engjellor!
