Pranvera Qerimi 
Zane e malit
Pluhurin ajo e thith
Dheu per te eshte ushqim.
Mua vetmia ma thith gjakun..
Gjakun.. si shushunje.
Zemra me eshte perveluar
Si nje xham i rrezatuar,
qe do pelcas, nese e prek me duar.
Gjoksi me eshte bere me vrima
Gozhda ben vend aty.
Mendimet e mia, as rrufeja si ndalon.
Endrrat e mia jane me te diten
Eh jo naten…
E zhvesha mendjen time,
por asnjehere trupin e saj.
Shok i loteve jam
Kuis si nje bagllam dere,
jo per trupin e gufum te nje femre,
por per shpirtin e saj.
Qe me strehoi, si nje zog ne fole.
E tani qe po vdes…
Po e hedhe kallapin e dhembeve
Po ua lë te tjereve Dhurate.
