Përg ROVENA KLEJO 
Idetë qendrore të filozofisë së Heraklitit janë uniteti i të kundërtave dhe koncepti i ndryshimit. Ai gjithashtu pa harmoni dhe drejtësi në grindje. Ai e shikonte botën si vazhdimisht në fluks, duke u “bërë” gjithmonë, por kurrë “duke qenë”. Ai e shprehu këtë me thënie si “Gjithçka rrjedh” (greqisht: πάντα ρει, panta rei) dhe “Askush nuk shkel kurrë në të njëjtin lumë dy herë”.
Ky aspekt në ndryshim i filozofisë së tij është në kontrast me atë të filozofit antik Parmenid, i cili besonte në “qenien” dhe në natyrën statike të realitetit.
