Valbona Meko 
Kjo mbrëmbje poetike për ju të nderuar lexues të Revistës “Fjala” , sjellë për herë të parë poeten e dhimbjes krenare për jetën. Është pikrisht Valbona Meko , një poete e shpirtit të brisht njerzor, por që me forcën e vargut “gur” i jep një goditje trishtimit , dhimbjes, frikës e mbi të gjitha i çel shtegun rrugve të jetës.Valbona Meko në poezit e saj na jep; Portretin e jetës së saj të vështirë, më shumë pëngesa që nga ëndërra peër shkollim e deri tek….Dhimbja për bijen e saj…Valbona Meko në këto poezi na tregon se si nuk duhet dorzuar kurr njeriu para vështërsive të jetës… Ndaj lexues vlersojmë se edhe ju kur ta lexoni xdo të jeni në një mëndje me ne… Valbona Meko ; Poete e dhimbjes krenare …! – Redaksia-
Mbeti ëndërr 
E deshiroja k’te veshje sdutentore
Ti shpalosja te miat aftesi
Por mbeti nje enderr shekullore
Ne gjumin e thell mbyllur ne kuti
Fli o enderr e bukur
As mua nga kjo deshire mos me zgjo
Nese nuk me gjen dot se ku jam
Me kostumin studentor me kerko
Per vite me radhe plot mund
E rrodha mendjen mbi libra
Te isha dhe une mes jush
Te shpalosja aftesite e mia
Mesuesi jepte vleresimin
Cdo vit shkollor mbaruar
Per 8 (tete)vite me radhe
Nje deftese me flete nderi shoqeruar
E pyetur se cfar do te vazhdoja studime
Pergjigjesha:
Plot zell dhe luftarake
Doja te isha nje skenderbegase
Ne shkollen ushtarake
E nisur fluturimthi
Me endrrat perqafuar
Ma preu rrugen ne mes
Mentaliteti i gabuar
Sa keq :
Gjith ai mund i ikur kot
Per nje vajz me rezultate te larta
Dhe shum e talentuar
Vetem se ishte vajze ne shkoll nuk duhej derguar
Shkolla jeten me penalizoj
Por une jam prap nje studente
Veshjen studentore e fsheha ne endrra
Vete jeta me diplomoje
Shkolla mbeti enderr e pa realizuar
Por jetes nuk ju frigova kurre
Me hapin ushtarak dhe vetulla te ngrusura
Rrugen e jetes e kam vazhduar
MOS!
Mos e gjykoni nje femer fshati
Vesa e mengjesit si parfum e sperkati
Nuk ka te drejt askush ta gjykoje
Djersa e ballit si curk i pikoj
Ato jane puntore dhe krenare
Se i thone femer shqiptare…
DAUAJE JETEN..
Une e desha jeten ashtu si erdhi
Une e dua jeten ashtu si eshte
Une do ta dua jeten ashtu si do te vije
Jeta eshte sfide do guxim
Jeta eshte dhimbje do force
Jeta eshte dashuri mbroje
Jeta eshte e bukur gezoje
Jeta eshte e perpjet mos ndalo
Jeta eshte inspirim jeto
DHIMBJA NUK ME KURSEU
As mua dhimbja nuk me kurseu
Eh si e prisja kte date une sot
Date qe u kthye ne dhimbje dhe lot
Dhimbja as mua nuk me kurseu
Princeshen time nga shpirti me rrembeu
Ah sa prisja sa shum prisja
Te beja nje dasem te madhe per ty
Me duart e nenes te te stolisja
Te ,te puthja ne balle te ,te puthja ne sy
Ditlindja jote ne pragun e pranveres
Si manushaqe e sapo celur
Ti erdhe bashk me flladin e ngrohte te eres
Me rrezet e djellit mbi boten derdhur
Ku shkelte kemba jote mbillte dashuri
Kur shifte syri jot aq plot me ngrohtesi
Kur qeshte buza jote me ate ciltersi
Kur rrihte zemra jote me plot krenari
Por sot kjo torte po te pret shum ndryshe e shkruar
Me qirinj ndezur por fryma jote munguar
Asnje ze .as nje urim
Por me dhimbje dhe lot eshte e rrethuar
DY NENAT
Perulem sot para jush me krenari
Te ndaj nje tufe lule ne menyre te barabarte
Per ty nene qe me dhe fryme me dhe gji
Edhe per ty nene qe me fale per shum vite dashuri
Sa krenare jam edhe pse ju nuk jeni me ne kte jete
Ju jetoni ne zemren time bashk me lulet mbi pllaken e mermerte
Qofshi te pa harruara ne shpirtin tim jeni te pa ndara
Une isha pran teje
Pse as kush nuk mori nga shpirti im
Nje copez
Pse nuk kerkuan zemren time
Ta vendosnin tek ty o njomez
Pse nuk moren nga fryma ime
Qe ti te frymoje
Pse nuk i moren syte e mi
Qe ti te shikoje
Pse nuk e ndalen pulsin tim
Qe gjaku yt te qarkullonte
Pse nuk i ndalen duart e mia
Qe duart e tua boten te pushtonin
Une aty isha bashk me ty
Pashe cfar ndodhi vertet
Por pse nuk munda as une
Te te ktheja ne jete
Fotografia 
Albumin sa her e marr ne duar
Dhe fletet nji e nga nji i shfletoj
Ndjehem aq shum e permalluar
Por vetem tek kjo foto qendroj
Me mall kujtoj ate dite te bukur
Dhe loti lotin nuk e arrin
U ule ne ate stol si flutur
Po beheshe gati per fotografine
T’u luta shum sa embel te fola
Te ulem edhe une aty me ty
Por ti buzeqeshe dhe me ndalove
Sikur te ishte e fundit fotografi
Me foton ne dore m’u drejtove
Me the :
Mami mbaje ta kesh kujtim
Por kush e dinte se cdo te ndodhte
Te ishte fotoja e fundit e shpirtit tim
Me mall qe nuk shuhet kurre
Me zemren copetuar pergjithnji
Me lotin rrjedhur permbi faqe
Mbeti kujtim e fundit fotografi
Ne jemi gjithmon bashkë 
Kush ishim dhe jemi ne te dyja
Dy shoqe te ngushta
Apo dy motra te pa ndara
Kush ishim dhe jemi ne te dyja
Une jam nena dhe ti je bija
Ty gjithmon te ndrit vendi ku rri
Me ate miresin tende plot dashuri
Edhe natyra e bukur te kishte zili
Kush ishim dhe jemi ne te dyja
Une nena dhe ti bija
Sa shum jeten e dashuroje
Sa me vemendje fjalen e degjoje
Sa shum dije te respektoje
Nese te keshillonin i pranoje
Kush ishim dhe jemi ne te dyja
Une nena dhe ti bija
Sa e rregullt dhe e paster ishe
Sa e sinqerte dhe zemer bardhe
Sa krenare ishe per ne
Gjithmon na puthje ne balle
Kush ishim dhe jemi ne te dyja
Une nena dhe ti bija
Pergjithmon per mua je krenari
Je e shtrenjta bije plot dashuri
Je engjell mbrojtes ne cdo veshtiresi
Je loti qe s’me rresht deri ne pafundesi
Kush ishim dhe jemi ne te dyja
Une nena dhe ti bija
Zemres dicka i mungon
Sa dua vetem te shkruaj per ty dhimbje
Te te them se zemres dicka i mungon
Kerkova boje kudo por nuk gjeta
Vendosa te shkruaj me lotin qe pikon
Ti dhimbje qe zemren ne copash e ke thyer
Dhe prap ne forcen e shpirtit ti qendron
Ne mos gjetca boje per te shkruar
Do te shkruaj me lotin e syrit qe pikon
Mos u merzit me mua qe te shqetesoj
Zemres time vetem ti i mungon
Dhimbje qe nuk sherohet kurre
Nje vend bosh kudo ku te shikoj
Zeri dhe duart e tua o dhimbje
Jane ne cdo vend ku une shkoj
Me lot i percjell ato kujtime
Oh sa dua ,sa dua ti perqafoj
Me fal e shtrenjta dhimbje
Te rende e leshove mbi mua kte shkemb
Ti dhimbje a me sheh mua sa duroj
Me pyet njeher se sa me dhemb
Te dua o e dashura ime me mungon
Me te madhen dhimbje po jetoj
Per ty do te shkruaj gjithmon
Me lotin e syrit qe pikon
