Perëndim
Se di pse përmallshëm përplasen dallgët n’breg
Pulëbardhat sillen me nxitim
Një mall shpirtin ma djeg
Aty në breg n’kyt perëndim
Sytë e lodhun i uli dielli
Dallgët i flakroi nga pak
Ngjyrë gjaku mori qielli
Atje në horizont ç’u përflak
N’shpirtin e lodhun të ksaj dite
N’andrrat që hodhën krahë
Në fjalët e mallit qe i printe
Ndoshta do flenë pa ba za
Aty në breg hesht vala më në fund
Shkumë e bardhë pushon qetësisht
Shumë fjalë e kujtime i lëkund
I mbyll sytë ndër kujtime paqësisht
Përendim i përflakun ç’më përmalloi
Ma dogji shpirtin si me magji
Gjithë qenien time përcëlloi
Mbush kujtime e sa dashni
Po shkon të fleje deti npër valë
Shtruar e ka dyshekun e paqtimit
Përflakur po rrugëton ngadalë
Të pushojë trupin në prehrin e pushimit
E mbylli synë e bukur dhe foshnja
Shtrire ëmbëlsisht aty në qetësi
Tan bota bie n’heshti
Shshshshshhhh….. mos flisni ma ,ç’rehati!
……………
2-Guxo 
Rreshkun buza për një pikëz
t’mjaltum me uj’ e me hojëza t’ dashnisë
Që robnoi dhe ma t’fortin
Birin e njerit aty n’buz të marrzis’
Syni i plagum i dha hov andrrave t’ethshme
Rrugëza e fishkun nga pritja e gjat’
I dha shpirtit flakëza ferri
N’at shpirtin e prap’
N’kutizat e shpirtit jeta ka me plaçkit
Ka me ti copëzu
Hojëzat e shpirtit
Me ti shtrydh tan forcat kà
Forca e fatit fort ka me t’godit
Më kot ke me kërku àmëlsine e dashnisë
Se n’dorë ka mu thërrmu magji e saj
Ka me t’kallzu se jeta ka me t’përplas
Po stë ka faj
E do rrekesh …po po do rrekesh
N’kërkim t’hojëzave t’dashnisë
Me kot do dush me njom’ buzt e rreshkme n’at shkreti
Shpirti ka me qan bosh i tham
bàm eshkë për së gjalli
Djeg e shkrumbu
Prapë ke me than
Jeta të ka faj që të rrokanisi
Në rrugë pritjesh me lot e me vaj
Po boll ma mos kërko fajtor as faj
Ngutu ,guxo mjaft me lot e vaj
Gjujt e çjerrun lidhi fort me rrecka t’guximit
Dhe jepi hov ,ngrihu
Shtatore e gjallë e rilindun
Prej shkretinês ,prej mllefit a durimit
Jeta stë ka faj don dhe me t’permbys
Por ti ngrihu dhe shpresat mos i mbyt
Bulëzat e vogla mjaltum prej guximit
Piji me eks dhe dil prej errësìns’
…………………………………
E fortë ,gur i lashtë 
E fortë gur i lashtë
N’kufij t’ tokës seme t’rreshkun e t’lodhun
Npër cdo ditë të jetës dëshpërimisht
Rrekem ,Rend,rropatem
Npër gur t’mbreftë
Kamt e lvorume nga rruga
Rrodhën rrkaja gjaku e pluhni t’bam bashkë,
E vijë u bá, plagë a brengë
E i mora rrshqan e i t’hoqa
N’tan at rrug t’gjan e t’gjat
Nuk përtova ,kokën lart tan kreni
Má e fortê se gjuri
Smë ulin pengesa a vshtirësi
N’ferishta a gur sdu me ia dit jo kurrë
Jam e fortë ma shumë se nje gjùr
E ndjek diellin I buzëqesh me sy
Tan andrrat mi përflak
Me çilen shtigje e rrugë t’reja
Qi’ me guxim po du me I shkel
Me tan vullnetin tim ec plot uzdaj’
Unë jam e fortë e për kurrgja sdu me ia dit
Ec,luftoj ,gjallnoj përdit
Ndasht n’trup e n’zemer do plagë
Prap kan mbet
Ani ndasht se bahen prova t’gjalla
Aty do mbeten përherë
Nper vite
Gur kufini n’ dit t’shtirá por me vlerë
Provë e gjall’ do mbesë buzagazi
N’sy e n’at zemër
Se tan kjo do të thotë
Sakrifice e luftë
N’ ma t’bukrin emer
Njerì mu gatu
Ani n’dasht se n’veshtiresi mu kalit
Veç me jetu nga pak përdit
