Mimi Pane
Mos mendo që të harrova 
Që nuk shkruj për ty
Kam dhimbje o Babi
Kam shumë lotë në sy
Më mungon ai preheri i yti
Ku kokën kam mbështet
Kur të kisha ty shumë pranë
E kisha shumë më të lehtë
Ai zë i yti i ëmbël më mungon
Këshillat që i dëgjoja çdo ditë
Bijë bëhu e fortë më thoje
Nuk ja vlen me u mërzitë
Nuk jam e dëgjushme o babi
Askēnd nuk po dëgjoj
Shpesh nga vuajtjet që kam në zemër
Edhe miqtë e mi i largojë
Idiferente nuk isha kurrë
Si duket nga dhimbja e fitova
Nuk po mundem tĕ pajtohem
Me humbjen që përjetova
Kur troku i mëngjezit bie 
Trishtimi hyn tinez në shtrat
Më zgjon nga ëndërrimet
Më kap për fyti ,vendos lak
Si e marrë, përkund kokën si në djep
Vështroj jashtë dritares,dielli shkëlqen
Përçitjet nëpër shtëpi ,fillojnë béjnë zhurmë
Rutina e përditshme ,nisen për në punë
E unë ,si e pa fat përpëlitem
Nis të bëj harrimin në faqe të bardhë
Kërkoj të marrë krah fluturimi
Atraktive të kaloj ditën ,të largoj çdo maraz
E ëmbël është jeta kur të ledhaton 
Ninullat e mëngjezit të perkundin lehtë
Ledhatimi i fjalës të bën të harrohesh krejt
Në erën e malit ,flladi i erës fryn
Vesa e natës ,mengjezet i mbush me frymë
E ëmbël është jeta kur të ledhaton
Lozonjare i bëhem ,kërcej me valsin e saj
Nëpër pemë kacavirrem ,në gërvishtjet e mia
Shenjat aty i le ,të mbulojnë vitet e ikjes
Buzqeshjet e mia njish me ëmbelsinë
Faqen ja drejtoj erës ,me shpullë të më gjuaj
I përkas kesaj jete ,ku dielli shkëlqen në parvaz
Të më ledhatoj shpirtin e ëmbla fjalë!
Ecje eheshturSa e heshtur ecën mbi kalldrëm
Një ndjenjë mërzie shpirtin ta mërr peng
Në orët e vona ,eçën serbes
Troku i takave ,thyen heshtjen
Dhe si kujtim mbetur e ëmbëla fjalë
Dashuri mbushur me ëndërrime
Sundus mbi shpirtin që nga larg
Përkundundur në djep engjêlli
Syri ,vështrim e hedh tutje
I përkulur pushton gjithësinë
Ecur serbes e rreptë e bukur
Skllav mbetur në ndjenjë te pa dukshme
E në çdo dëshirë lutur fluturoje
Fshije thellë pasjonin tënd
Dashuria për ty mbetet e murrosus
Sokakët ku ti shkel mbeten të pa zë
E ti se endacak i jepesh shpirtit të harruar
Ku mbizotron ndjenja e mërzisë
Me sytë e mbyllur,në ato orët e vona
Mbetur skllav i një dashurie qê nuk vjen kurrë
Tinzaret
Ve bast …
Të them një fjalë të urtë tani nga mëndja e Mimit …
Do ket pak analizë shtjellimi …
Të njëjten fjalë të urtë ta hidhte burrë shteti …
Komentet do shtoheshin radhë e hajde ti gjeje fundin …
Fjala e urtë nga Mimi :
“Tinzarët nuk kanë burrni ,janë mëndje fëmi !”
Fjala e urtë burre shteti :
“Më besoni ! “
Mos me thuaj..! 
Mos më thuaj sa e bukur je
Unë thjeshtë jam një femër
Që mbi gur filloj lulëzoj
Edhe kur bryma mbulon kudo
Mos më thoni sa e bukur je
Shtojzavallet e humbin bukurinë
Vello mos i vendosni përherë
Bardhësia me tepric ,të nxin
Mos i thoni femrës je e bukur
Është krijesë që zdo llustër shumë
Jepi vlerë fjalës ,veprave të saj
Athëherë ,bota do të ishte e mbarë
Luaj me fotot 
E ika ,e erdha ,e ika përsëri
Në terrin e natës ,frynte stuhi
Me gëzof ish veshur ,stë ngrohte aspak
As zjarri i oxhakut ,ku dru i lisit ,nxirrte flak
E ika ,të lënë në harresën e netëve
Yjet që nga qielli i kaltër ,të ndricjonë
Vendos të errta syze ,kur e verbër nuk ishe
Londron në fjalë ,nuk të dhimset ajo bojë
E ika ,të luaj me fotot njeri
Të mos dëgjohet zhurma shurdhuse ,aq e çjerrë
Nuk jam ,nuk i perkas kesaj bote që tjerr
E pa dukshme ,perçe do hedh përherë
