Në dhomën ku jetoi gazetari Zamir Dule, ditën që u fsheh nën dhe!… bashkë me Martin Lekën….
Aleksandër Çipa
Gazetari Zamir Dule, diku nga mesdita e kësaj dite, do të fshihet nën dhe. Shkon, duke lënë ndër të gjallë, emrin e tij si simbol i reporterit që udhëtoi me ambicien e fisme profesionale në atë kohë të 1997, por edhe me dramën e vet të mëpastajme…
U “martirizua” për lajmin dhe raportimin e thelluar të kronikës, duke tejkaluar vdekjen fizike, e cila e arriti, plot pas 27 vitesh, dhe pasi u përplas me të nëpër një kalvar spitalor dhe dashurie të vetme familjarësh e shumë pak miq e kolegësh.
Zamir Dule shkoi pasi iu ndal zemra e munduar, duke e qesëndisur sidomos pas vitit 1997, botën e vogël shqiptare të Shqipërisë, në mënyrën e tij.
E qesëndisi nga një pozitë e individit të lënduar keqas në shëndetin e vet mendor, por si një Ezra Paund në periferi, shkroi aq shumë gjëra me talent dhe mendje sqimatare për anormalët e shumtë të shoqërisë dhe bashkëkohësisë së vet.
Në orët dhe ditët e fundit të jetës, pranë iu ndodh motra e vet me vëllain, të afërm dhe gazetari Bardhyl Gostnishti e një avokat, mik i nderuar.
Dhimbjen për ikjen e tij e ndajnë shumë e shumë të tjerë, por më të shumtë, janë lexuesit e tij të atëhershëm të “Koha jonë” dhe lexues të afërt që kanë patur rastin të njihen me një pjesë të dorëshkrimeve të tij.
Barrën e rëndë financiare të kurimit të tij të pasukseshëm në spitalin privat, edhe pse me lutje të ndryshme e kryesisht prej Unionit të Gazetarëve Shqiptarë, e përballojnë dhe e kanë peshë të rëndë edhe pas kësaj, motra dhe vëllai i tij I shtrenjtë.
Zamir Dule ishte gazetar i lindur. Nuk iu shqit leximit edhe kur kishte dhimbje në mendje e në zemër.
Ishte mençurisht i heshtur dhe refuzues, kontestues dhe meditues për paqen e natyrës dhe gërmadhësinë e kësaj bote.
Jeta e Zamir Dules është më shumë se një histori dhe aq më tepër një rast tronditës për historinë e gazetarisë shqiptare në kohë të demokracisë hibride.
Korrespodenti i së përditshmes më të famshme të viteve ’90, gazetës “Koha jonë”, në Korçë, spikati për talentin raportues, për këmbënguljen, intelektin dhe sidomos pasionin
