Rovena Klejo Xhuxha 
Richard Gere, i veshur si një endacak për një përvojë sociale, përjetoi momente të pabesueshme me ndikim të madh emocional. E thote vete… “Po, isha ne rruge, por nuk me vuri re njeri. Isha nje buzeqeshje, e padukshme. Ndihesha si çdo i pastrehë, duke kaluar pranë njerëzve që më shikonin me neveri.
Vetëm një zonjë ishte shumë e sjellshme me mua dhe më dha ushqim dhe ishte e mahnitshme për mua. Shumë shpesh nuk dimë të vlerësojmë atë që kemi dhe sa me fat jemi. Le të ndihmojmë dikë më pak me fat se ne, le të gjithë bëje.Prandaj pasi mbarova eksperiencën time shkova në qytet shpërndava ushqime dhe i dhashë 100 dollarë çdo të pastrehë që takova.Fola me ta,i dëgjova.Ata qanë me mirënjohje.
Ji zemërgjerë dhe të dhembshur. Bëhu ndryshimi që dëshiron të shohësh në shoqëri. Kush mundet, ndihmoji të tjerët, sepse ne jemi të gjithë të tjerët për dikë.”
(Richard Gere)
