Edlira Llukacej ka botuar një vëllim poetik, ku sipas mendimit dhe kritikeve letrar është një libër i arrirë sa poeti Petrit Rukaj në parathënien e e libri shprehhet: “E Vetëm një libër si ky. .. dhe ndjehesh në paqe me veten”. Libri ka 130 poezi dhe të jepni lexon më shpejt shpejt vjersha se sa te numërosh deri në këtë shifra. Kaq shpejt të duken se ikën koha e të lexuarit të librit të Edlires! Poetja e re ka mundur të sjellë të përkthyera edhe disa poezi të kujdesura nga poetët Turq, si të Fikret Shenesh, Nurullah Genç Babatin Karakoç ‘, e disa të tjera ku dëshironi të gjeni vetëm një mbyllje dinjitoze librit të saj dhe ja ka arritur plotësisht ” misionit “. Ajo shikon se ka hyrë në udhën e përdorimit të krijimtarisë që kalon
“cakun” … Kjo është Edlira ku në promovimin e librit të saj prof..dokt. Refik Kadia është shprehur Edlires: “Të lutem Edlira na ban edhe një libër tjetër të bukur si ky!”
Nëpër poezi të ndalesh?! Gjithsesi poezitë e saja hyjne një “sahat e më parë” ne memorjen e kujtimeve por në ate mozaik shumengjyrës poetik ja ….. “Ti nuk je një varr, babë” është e para poezi që është po aty, ja disa rrjeshta:
“Ti nuk je një varr babë
As ke me ken ..
Ti je emni që mbaj,
je lutja që baj
Je bekimi që mbi vete kam”
Ë një po po po po… U shpreh një 40 vjeçare lexuese shkodrane e këtij libri libri,
Zamira Lici. Se “Synin ma m’loi loti” “Tan ikin” një tjetër poezi e bukur nga bukurat poezitë e saj. “A e sheh tan ikin?!,
Ndër atlasa pa emen
E gjeji një skut të re ku me u fut,”
Ka cekur kështu me shumë emigrimin, një gangrenë që po e mplak këtë komb.
Edlira nuk përcjell tonacione të mundallshme, se po iki me pikëllim nga vendlindja apo të vizatimit e gomave, po vjersha e saj vjen në formën e një rrefenje të skalitur me mendim të pjekur e me një fjalë të goditur.
” Diell ku na gjen veren”
Shumë kur vera me ardhe nuk po din.
Nën “petkun” e më shumë vjershë pajiset dielli i shpresës pra tek ai diell i mirësisë që ka humbur kudo e kurdo ai diell që si Edlira po kërkohet dhe e rrallë e për malle po e shikon.
Vjershat kjo varg e vi dhe nuk mund të vesh gishtin se ku mund t’a mbyllësh librin pa ja “arritë fundin” – “u ula me shumë pertesë të lexoj këtë libër-thote Zija Vukaj kryetar i degës së lidhjeve të shkrimtarëve dhe artistëve të Shkodrës- e më tej vazhdon si me ironi po na deshiron librat nga shumta në poezi vërdallë qëllej pari.
Skënder Temali: –Me vjen në krah si poete e mirë, Jam çuditur me komplet kuptimin e fjalës se në vellimin e saj motivohen nuanca e tonacione,se aty gjen vetën, gjen Mjedën Asdrenin, Fishtën Reshpjen … e në fund këyu është vetëm Edlira.
Poeti Alfred Çapaliku shprehet: Vargu i poezisë së poezive se re por edhe lejon poezinë apo elegji e Edlires është aq i thyer sa me shumë shikuesmësi ja gjen rimën ku është e fshehur! Duhet ta lexosh e t’a interpretosh më mirë që t’a gjesh rimën. Këtë e ka si stil Kadareja, por dhe Edlira shërbet ta beje si “pronë” të vetën! Tematika vlerësohet si asht shumë e gjerë dhe mundohet te hyjë e të cekë si problematike të shërbimit të përgjithshëm. Edlira ndalet edhe në “stacioni” e dashurisë. Nuk i dhuron vellon e ekstazes dhe hapësirën e egzotikes me një qiell e det të pafund ku dashuria fluturon e lundron për “shtate palë qejfe”si na trumbetojne dhe disa nga poetët. Poetja e koncepton dashurina është bërë më të, pa “lule dhe lajke”.
Gjithë e vertete dhe plotësisht e thjeshtë
Kur t’cohesh sot nadje
Tan fjalët e djeshme i harroji,
t’jera per sot gjej,
Tan krisjet e zemrës
Në merhem dashunije merri me t’mirë.
Sigurisht dhe këtu nuk mumgon ndonjë nuancë erotike por dashuria herë-herë e ngurosur, hera, -heres e baltosur, hera-herës nxehtë e kohërave – heres e brishtë ashtu si është në këmbë, ku Edlira i jep atë pasqyrë shikimi e të bërësvesi rrallë mundësi poeti tjetër.
Ajo ruan dhe një raport për të siguruar dhe tematikat e tjera pa “Edlira është një shpirt unik”, i papërsëritshëm për lehtësimin e fjalëve …. besueshmërinë fisnikërisht dhe origjinaliteti “, Keshtu shprehet, poeti Petrit Ruka që i paraprin vlerësimit të parë të poeteve shkodrane
NGA: ÇESK GJONI
