Dashuri e ndaluar …

*

Ishte fund pranvere , kudo shpërthyer ngjyrat e luleve erëmira , mëngjeze të ngrohta rrezëllitëse që dhe jetën ta mbushnin me po atë ngrohtësi e ngjyra . Dukej sikur paqja kishte zbritur shpirtit .

… Fytyrën kam kohë që ja kam harruar , vec buzëqeshja e tij më ka mbetur . Ajo më ka ndjekur pas , gjithë jetën …

*

… Më ngeli në mëndje , pëshpërima e atyre fjalëve . Der në atë cast që mu afrua e më pëshpëriti aq ëmbël , më dukej si gjithë djemt e tjerë pa as një vecanti … ndoshta se kisha par me syrin e një njeriu të vecant .

Kur e pash pas ca ditësh , rrethuar nga një grup vajzash e djemsh , mu duk sikur i pëlqente vetja e kërkonte vëmendje . S´më pëlqejnë njerëzit që duan të duken dhe sa e pash ashtu u ktheva menjëher mos shihja ndonjë shoqe timen . S´kisha ber as dy tre hapa , kur pas veshit e njëjta pëshpërim . U duk sikur fluturoi . Se dhash veten dhe pse dridhesha … se di nga fryma e ngrohtë që sikur të përkëdhelte apo nga fjalët që përkëdhelnin edhe më ëmbël ?!

Kur u ktheva , pash që me një xhest Xhentëlmeni u përkul pak duke më përshëndetur , me një buzeqeshje që në cast më carmatosi , shoqëruar me nje ” Mirmëngjesi Princesh ” …

Sa her e shihja më von zemra më rrihte aq fort , sa thua po më

dilte vendit . Kudo që isha s,më ndante nga sytë . Filluam të afroheshim . Gjithë klasa e tij më përshëndeste .

Rrugës për në shkollë një vajzë e klasës së tij , më tha një ditë : Ti vetëm fizikisht nuk je në klasën ton , se ai s´të heq nga goja .

… Po ti , i thashë kur u takuam : pse më mban në gojë ?

U mundua të mbante të qeshurën por në cast u bë serioz … qëndroj disa sekonta , e u degjua të thoshte : – Ti … je gjëja më e bukur që të jep Jeta ndonjëher .

Pash sa i prekur e i emocionuar ishte … ju afrova e i kapa duart .

Ishte koha e provimeve por gjithsesi e gjente pak kohë të shëtisnim apo të shihnim ndonjë film . Ditët kalonin , mbushur me ngrohtësi dashurie .

Kisha harruar rrobat e sportit në palestër e po kthehesha me to në duar , kur dëgjoj zërin e tij gati në lutje .

U stepa menjëher , sa s´rash në ato pak shkallë të palestrës . Përfitova nga errësira aty në fund të sallonit dhe u fsheha . Zgjata kokën të shihja e shoqëronte një burrë pak më i shkurtër se ai .

Pothuaj kishin të njejtën fytyrë . I ati mendova , do t´kenë ndonjë punë në drejtori … Ai ishte e kundërta e problemeve , ndaj për këtë isha e sigurt .

Dëgjova të trokiturën … dhe zërin e drejtorit nga ana tjetër , si duket do e kishte të hapur dritaren . Pas pëshëndetjes dëgjova të atin … s´po ju marr kohë e po hyj direkt në temë :

-Ju e dini që nipin e kam në ngarkim !

…Po po , foli me të shpejt drejtori … po si është puna ?

… Më kan caktuar në një vend Verior , si ushtarak që jam .

Jemi në gadishmëri dhe javën tjetër , nisemi .

(Po frynte një erë Lirie , rënia e murit të Berlinit , ku gjithë blloku socialist po lëkundej … biles dhe në një revistë të kohës , kishin dalë nja dy shkrime që dhanë një farë shprese) .

Është e pa mundur të presim sa të mbarojnë provimet … vazhdoj xhaxhaj , kuptohet brënda mundësive të na jepni një shkresë për të vazhduar atje shkollën … pooor , u duk sikur e zgjati , kemi dhe një tjetër problem … është lidhur me një vajzë të ëmbël , po në këtë shkollë e s´dëgjon të vij me vete .

Atë , nuk e dëgjova te fliste dhe xhaxhaj vazhdoj ; si dhe e dini s´mund ta thyej amanetin e vëllait .

Isha aq e përqëndruar … sa mërmërita me vete ; unë s´ditkam asgjë për të !

Më përmëndi zëri i drejtorit … dhe kush qenkërka kjo fatlume ?

Kur thanë , emrin tim … një emocion më përshkoj të tërën e s´mund t´jua përshkruaj me fjalë atë moment … kur vërtet të duan e të adhurojnë .

Vërtet më ngrohën ato fjalë por s´zgjati shumë . Ma pren buzëqeshjen në buzë .

– Hëm … e njihni ju atë vajzë ?

… Ne njerëzit e partisë , duhet të distancohemi nga ata që nuk ecin në një hap me normat tona …

Mua , sikur më ra tavani në kokë . Ecja si e mpir der sa arrita në shtëpi .

U mbodha një grusht në divan , tërhoqa një batanije të hollë e si duket nga tronditja , më kishte këputur gjumi . Nëna ime punonte në arkë , ku mblidheshin gjithë lekët e qytetit dhe pastaj i shkarkonte në bankë .

A ishte e mundur kjo ?

Nëna s´më kishte zgjuar kur kishte ardhur nga puna dhe pse ishte cuditur që s´isha në shkollë në atë orë .

Kur u ngrita isha vërtet si pa jetë , e plogët sikur më kishin rrahur .

Nëna shqetësuar , kur më pa , direkt më vuri dorën në ball duke menduar mos kisha temperatur .

… Erdhën dhe shoqet po më thoshte , prun cantën e s´dinin gjë për ty .

Nuk hapa gojë gjithë c´kisha dëgjuar . Vërtet isha e dërrmuar . Ndejta në shtëpi edhe nja dy ditë sa mora veten .

Sa arrita në shkollë , ai , më doli menjëher përpara , si duket do më ket par që larg .

Si gjithmon më priti me atë buzëqeshjen e cilter , pa harruar solemnitetin e mirseardhjes .

Ato dy ditë në shtëpi i bluajta të gjitha gjërat në qetësi .

Si mund ta merrja në qafë e aq më tepër jetim .

Mbajta qëndrim të prer . Në fillim mendoj se mos isha akoma sëmur .

– S´po të kuptoj tha … dhe po më shihte cuditshëm .

U afrua pak më shumë , duke thënë : – Ti , e di sa të dua …

– S´dua të më duash … fola menjëher .

Habitur , s´po gjente fjalë , aq i nxehur ishte .

– Si me qesëndi , në fund tha : … dhe pse ?

– Se ti , meriton një më të mir !

– Ja që s´më pëlqen një më e mir se ty !

– Duhet , thashë … e nisa të largohesha .

Një moment ngeli shtangur e në cast më kapi nga krahu e më tundi që të kthjellohesha .

– Nuk bën punë më asgjë , vazhdova un me timen .

– E kuptoi menjëher dhe pyeti , duke lëshuar duart si pa fuqi … kush ta tha ?

E dëgjova vet dhe i tregova gjithshka .

– Mua , s´më intereson asgjë , sikur dhe në burg të më fusin .

– E ku do më shohësh pastaj ?

… qeshi , po trishtimi si ikte nga sytë .

Qëndroj një cop her pa folur … dukej sikur po mendohej dhe vazhdoj …

– Une , do pres sa të mbushësh moshën , dëgjova të thoshte .

Në moment ju cel fytyra , thua se kish gjetur celësin e Pandorës .

– Nxitova ti thosha : – puna s´qëndron te mosha , po te Biografia .

– S´më intereson tha me ton dhe dukej sikur bluante dicka në kokë .

Ngulte këmb e merrte parasysh cdo gjë e as kishte ndërmënd të hiqte dor .

– Me që është kështu , pajtohem me ty i thashë .

Po më shihte me ca sy , dal vendit … c´ne kjo kthes dhe me nje shprehje habije , ne pritje te nje pergjigjeje sqaruese .

– Dhe une , duke i thenë : që bija dakort me të sa të mbushja moshën .

*

U ndam duke i premtuar njëri tjetrit që do të rrinim në kontakt me letra , telegrame e thirrje telefonike .

Ishte djali më i ëmbël në botë . Ndoshta tek un gjente dashurin e munguar .

S´më erdhi , as edhe një letër a telegram edhe pse s´rreshta së shkruari .

Partia kishte sy vigjëlent .

Pas gati dy muajsh , ne ishim nga të parët që emigruam .

Der sot , s´di gjë për jetën e tij por me shpirt i uroj , më të mirën .

Ishte ai , që bëri të njihja Dashurinë …!

*