Selvije Kadriu
MIQ TË REVISTËS FJALA SONTE JU PËRSHËNDESIM DHE JU UROJMË NJË NATË TË FRESKËT SHPIRTNORE, ME KËTO POEZI DASHURIE TË POETËS, SË DASHURISË NJËRZORE Selvije Kadriu!
TRAZIM DHE DASHURI 
E kërkova lumturinë
Në buzë të greminës
I’u luta Zotit
Të ta bëj kokën Selvi
U mahnita
Me ato mendime
Për ty
E ti ku bredhje
Aspak nuk e di
Doja të shihja
Atë që zemra donte
Edhe pse mendja
Aq shumë
E kundërshtonte
Ishte fytyra jote
Buzëqeshja
Ishte zëri yt
Që zemrën
Peshë ma qonte
SK, 30. 07.2021, Kamenicë
KUJT TI RRËFEHEM
Ku ta fsheh
Dhimbjen time
Derisa zemra lëngon
Tregom
Çfarë të bëjë
Me ditët pa diell
Kujt t’ia rrëfej
Dhimbjen që më kaploi
Derisa atë zë
Nuk e dëgjoj
E netët vijnë dhe ikin
Sikur atë
Nuk e durojnë
E prapë
Ditët vijnë dhe ikin
Nga malli për ty
Diellin e mallkojnë
BUZËQESHJET E DETIT 
(Nga libri im i parë “Shiu i mëngjesit”)
Në mes valëve tua, o det
Prek hijen time të blertë
Pastaj shoh algje si unë
Të përqafuara me fosilet
Çfarë ka jeta ime të përbashkët
O det i amshuar
Më qetësojnë valët e tua
Buzëqeshjet e ngrohta
Që në takimin e parë
Andaj dua të jem bredhtare
Mbi valët e kaltra të shëtis
Pa e ditur cakun
Pa e kthyer mallin
Deri në pafundësi
Atje ku mbaron ti
Nisin dhe kujtimet e mia
Për dashurinë plot kuptim
S’kam asgjë të fshehtë
Ti më ndjen
E di o det
SI TË MËSOHEM PA TY
Sonte i ndjej
Të rrahurat e zemrës tënde
E cila pushoi së rrahuri
E ndjej zërin tënd
Të qeshurat tua pa fund
E dëgjoj këngen
E dashurisë
Dhe lutem
Të largoj nga mendja
Derisa ti më nuk je me mua
E mua më mbytë
Mungesa jote
Me të cilën
Vështirë të mësohem
MË MBYTË NGADALË 
Sonte u deha
Nga aroma jote
Nga ai zë
Që kaq shumë e dua
Sonte u deha
Nga ato shikimet tua
E pastaj përnjëherë
Më kaploi frika
Se do të vdes
Nga ajo dejhe
E cila frymën ma ndalë
Andaj i mbylla sytë
E ktheva kokën nga qielli
Dhe e luta Krijuesin
T’ma kthjellë
Këtë mendje të trazuar
T’më largoj
Nga kjo dashuri
E cila më mbytë ngadalë
LARGOHU 
Ai shikim yti
I përhumbur
Kaq shumë
Zemrën ma lëndon
Derisa unë shikoj
Në sytë e tu
A thua ti ku shikon
Edhe pse e di
Që nuk mundem pa ty
Të lutem
Mos më plagos me mêshirë
Largohu nga jeta ime
Ngadalë
Ashtu si ke hyrë
U lodha duke qenë
Gjysma e gjithçkaje
Qê ka t’bëjë me ty
NËSE TI IKË 
Nëse ti ikë një ditë
Unë do të vdes ngadalë
Do të vdes buzëqeshja ime
Shkëlqimi i syve të mij
Kur të shoh ty
Kur e dëgjoj
Atê zërin tënd fëmijëror
Të qeshurat tua
Ata sy të kaltër
Që nuk më tradhtuan kurrë
Ato duar të vogla
Që i mbaja në gji
Të cilat mi shpeshtonin
Të rrahurat e zemrës
Dhe më bënin
Të ndihesha fëmijë
I VERBËR ISHE
Ti që ma more
Një pjesë të jetës time
Kur unë mund
Të isha e lumtur
Me tjetërkend
Ti që more
Nga lumturia e tjetër kujt
A thua pse
E ulë kokën tash
Pse lotët rrjedhin
Nga ata sy
Të cilët ishin të verbêr
Deri më sot
