Dua të jem me ty e në ata sy ta shoh universin
Sonte merrma buzën të mos përpëlitem tokës
Dua me ty të ndaj fjalën, qeshjen e zënkën time
Sonte dua të të ndjej,
dua të të shijoj aromën pranë
dua të të prek me gjuhën e shpirtit deri në pafundësi
Sonte dua të gugat nëpër natën nën hijen e hënës
Dua të të përjetoj nëpër fijet e flokëve shprishur
Sonte dua hënën rrugës ta përcjell deri tek yjësitë
Në përqafim të më përkëdhelë rrezja e parë dritëhije
Sonte dua ta ndal kohën të kem një natë të rrallë
Dua drithërimën e zemrës t’ia ndal tiktaket
Sonte shkëlqimin e syve dua të kem fanar qiellit
Ah seç dua sonte të jem e paparë
Zjarr, yjësie
***
Sonte më lëni në dehjen e natës sime trazuar
Po, po, dua të ulërij e në qiell të mbërri jehona e zërit
Sonte dua të vallëzoj si e harlisur në mallin tim prush
Pas daulles djallit fatin t’ia mallkoj deri në pafundësiSonte dua fort të puth e kokën ta fërkoj butësisht
Dorës duke zbritur trupin ta lëmoj me afsh shpirti
Sonte dua dhomës të vrapoj si e çmendur duke qeshur
Deri sa për dritare shoh borë paska reshë bardhësi
Sonte marrë daullen të luaj, ta zgjoj nga gjumi qytetin
Ti s’bëre gjë për mua, por veç se për veti lakmove
Sonte përjetim i thellë seç në ëndërr isha zhytur unë
Të gjitha kujtimet pjesë-pjesë i grisa si gjethe i hodha
Ah seç të bartin ëndrrat det-qiell pa pra perëndimit tim
Po e them se vargjet paskan edhe krahë shtegtimi majave
Shkronjat seç po folkan, s’u bëkan thërrime brenda shpirtit
Poezi në vargje e të bukur tregim që rrëmben universin tim!
