Nga Prelë Milani
Në vitin 1474, pas humbjes së Skënderbeut, një dritë shprese shndriti në Drisht, qytetin që u bë bastion i fundit i qëndresës shqiptare ndaj pushtimit osman. 
Lekë Dukagjini, me guxim dhe vendosmëri, udhëhoqi luftën për ta mbajtur të papushtuar këtë qytet, si një simbol i dashurisë për lirinë dhe tokën e shenjtë. Ndërsa osmanët rrethuan me fuqinë e tyre, Drishti qëndroi i fortë, dhe me çdo betejë të zhvilluar, dashuria për atdhenë dhe dëshira për të ruajtur identitetin shqiptar, i dhanë një forcë të jashtëzakonshme Lekës dhe luftëtarëve të tij. Ky moment heroik, i mbushur me sakrifica dhe pasion, është një testament i luftës për lirinë që nuk mund të shuhej, as nga erërat e pushtuesve, as nga sforcoja e tërmetit të historisë. Pas disa betejave, osmanët arritën ta pushtojnë Drishtin Kjo ngjarje shënoi fundin e një periudhe të qëndresës heroike shqiptare në këtë rajon.
Lekë Dukagjini, me guxim dhe vendosmëri, udhëhoqi luftën për ta mbajtur të papushtuar këtë qytet, si një simbol i dashurisë për lirinë dhe tokën e shenjtë. Ndërsa osmanët rrethuan me fuqinë e tyre, Drishti qëndroi i fortë, dhe me çdo betejë të zhvilluar, dashuria për atdhenë dhe dëshira për të ruajtur identitetin shqiptar, i dhanë një forcë të jashtëzakonshme Lekës dhe luftëtarëve të tij. Ky moment heroik, i mbushur me sakrifica dhe pasion, është një testament i luftës për lirinë që nuk mund të shuhej, as nga erërat e pushtuesve, as nga sforcoja e tërmetit të historisë. Pas disa betejave, osmanët arritën ta pushtojnë Drishtin Kjo ngjarje shënoi fundin e një periudhe të qëndresës heroike shqiptare në këtë rajon.
