JAK RROZHANI 
Me krijimtarinë e tij të pasur ,poeti i njohur Ndoc Gjetja , mbetet një figurë emlbematike, një poet i dashur për të gjithë,njëri prej poetëve e njerëzve më modestë e fisnikë për kohën që jetoi dhe veprën e pasur në poezi që la. Duke perifrazuar Euripidin, se ;”Zemrat bujare , nuk kërkojnë lavdet, kur janë të tepruara”. Jeta e poetit Ndoc Gjetja , ishte aq e thjeshtë , aq tokësore,sa vepra e tij e pasur, fjalëpakë e i matur, duke preferuar të flasë përmes poezisë. Siç kanë preferuar ata poetë,që kanë zgjedhur të jetojnë në këtë botë, pa kërkuar të bien në sy, ku refuzoi çdo gjë , në emër të shpirtit të papërlyer e të lirë. Siç shkuante në Epitaf për veten ; “ Dhe shkoi, hyri në Manastirin e Unit / Të shpëtonte shpirtin nga gjuhëligat e lehjes/ Pastaj e përcollën në banesën e fundit / Me shpenzimet falas nga Bashkia e Lezhës”. Poeti I shquar Ndoc Gjetja, ka botuar 10 vëllime me poezi, me fillimet e tij në poezi në vitin 1971, ku botoi vëllimin e parë poetik “Rrezatimi”,për të vazhduar me : Shqiponja rreh krahët, 1984, Poezi 1987, Kthimet , 1994, Dhjata ime , 1998,Biri i njeriut ,2004,etj. të vlerësuara edhe me Çmimin e Republikës (Qëndresa) .I është dhënë Urdhëri “Naim Frashëri “, Kl. I , më 1980, Qytetar Nderi i Lezhës , më 1999, në 55 vjetorin e lindjes etj. Ndjenjat, frymëzimi dhe emocioni , gjallonin në çdo varg të poezisè sè tij, për dashurinë , jetën njerëzit, natyrën e bukur ,aty ku nuk pushonte së rrahuri pulsi i jetës njerëzore, puna e djersa e ndershme. Por, që i zhgënjyer ,nga jeta dhe njerëzit ,shkruante në Epitafin për veten ; “ Këtu prehet ai që quhej Ndoc Gjetja / I cili pati ardhur gabimisht në këtë botë /. Nga vetja e tepruar nxirrte vjersha / Dhe gjithë njerëzit i quante shokë” . Me veprën e tij në poezi ,poeti Ndoc Gjetja arriti të ketë nëj zë të vetin , se ai tashmë qëndron denjësisht përkrah poetëve më të mirë , që e meritojnë të zënë vend në historinë e letërsisë shqipe .
Poeti Ndoc Gjetja, i këndoi aq bukur dashurisë dhe ndjenjës njerëzore : “ Më hidh në zjarr,në det, në ferr /Më hidh në baltë, më hidh në hon/ Veç të lutem, mos më lër / Në atë vend ku t`i mungon “. Ndoc Gjetja ,përbën modelin e një krijuesi të veçantë, një poet original më shumë i lindur, me profil të qartë poetik . Ku vargun, mjeshtërinë artistike, stilistike, krijimin , e përpunoi në laboratorin e vet krijues.
Nëse e shohim këtë në sensin e shpirtit të paqmë, dlirësisë e pastërsisë, modestisë e virtytit njerëzor , themi se poeti i madh Ndoc Gjetja , ishte një model dhe qenie e veçantë, si njeri dhe si krijues . Poeti i njohur Ndoc Gjetja, në çdo varg e poezi mblidhte nektarin e jetës, poezi të ndjenjës dhe të mendimit, ku në çdo varg lëviz jeta ,ajri i freskët, natyra e virgjër,aroma e barit, puhia e detit, njeriu i mirë , por edhe dritë-hijet e kohës e hipokrizia . Ku ,”Me dritën e mendjes / Fitoi varfërinë “. Duke i shkruar ëmbël ndjenjave dhe dashurisë njerëzore, poeti Ndoc Gjetja, qëndroi përballë vuajtjes, si një fisnik , pa u ankuar , ku gjithë jetën shkroi poezi të bukura të ndjenjës , mendimit , frymëzimit . “Dhe unë do desha të jem një llambë e tillë /Përjetësiht i kërrusur në trotuar / Që t`i ndriçoj këta njerëz të mirë / Me dritën e mendimit tim të bardhë “.
