Ndue Bacaj
Malësorët si dhe shqiptaret etjerë patriot e pritën pushtimin fashist me indinjatë të thellë dhe me deshirë “të pa realizuar…”, per t’u rrjeshtuar në ushtrinë mbrojtëse shqiptare, kundra pushtuesve Italian. Por përkundër kësaj, në qëndresën e pabarabartë por heroike të ushtrisë shqiptare, që priti me plumba e jo me lule fashistet italian me 7 prill 1939, në bregdetin e Durrësit e më gjerë, do të dalloheshin për trimerinë, atdhetarinë dhe qëndresën heroike tre ushtarakë prej HOTIT ; major MUL DELI BAJRAKTARI-Komandant i batalionit “Deja”, Toger GJELOSH LULI DEDVUKAJ -komandant i një pjesë të baterisë së topave të vendosur në vijen e parë të mbrojtjes në kodrat e Durrësit, si dhe ZEF MARTINI- nëtoger i shquar i këmbësorisë shqiptare.
Nëse shpëtuan nga kjo luftë mbrojtëse, kur fituan “çlirimtarët”, më e pakta duhej t’i nderonin këta trima nacionalist e antifashist, por nuk ndodhi keshtu : Mul Deli Baajraktari u detyrua që për të shpetua i gjallë të mos kthehet kurr më në Shqiperi, Gjelosh Luli Dedvukaj i cili nuk ishte dakord me bashkim-vëllazërimin e “çlirimtarëve komunist” me sllavët, armiqët shekullor të shqiptarëve, humbi jetën maleve në perpjekje për të mos u dorzua as te sllavet e as te shqiptarët komunist… Nderim të perjetshëm ketyre nacionalisteve trima hotjanë.
