“Një grua e bukur me një fustan të shtrenjtë erdhi tek psikiatri i saj duke thënë se ishte në depresion dhe jeta e saj ishte e pakuptimtë.
‘Do t’i kërkoj Marisë këtu që të të tregojë se si e gjeti lumturinë. Gjithçka që dua të bësh është ta dëgjosh atë’
Psikiatri thirri plakën që pastronte dyshemetë e zyrës dhe i kërkoi asaj të tregonte historinë e saj me klientin e tij.
Kështu plaka vuri fshesën e saj, u ul në një karrige dhe tregoi historinë e saj …
“Burri im vdiq nga kanceri. 3 muaj më vonë djali im i vetëm u vra nga një makinë.. Nuk kisha njeri.. nuk më kishte mbetur asgjë.. Nuk mund të flija, nuk mund të haja, nuk i buzëqesha askujt. Madje kam menduar të marr vetë jetën time.
Pastaj një mbrëmje, një kotele e vogël më ndoqi nga puna në shtëpi. Disi më erdhi keq për atë kotele. Jashtë ishte ftohtë, kështu që vendosa ta lija kotelen brenda. I mora pak qumësht dhe kotelja lëpiu pjatën të pastër.
REVISTA FJALA PERHERE NE SHERBIM TE MEMNDIMIT DHJE FJALES TUAJ .
Pastaj më fërkoi në këmbë dhe, për herë të parë pas disa muajsh, buzëqesha.
Pastaj ndalova të mendoja… Nëse të ndihmoja një kotele të vogël mund të më bënte të buzëqeshja, mund të ishte të bëja diçka për njerëzit mund të më bënte të lumtur.
Kështu të nesërmen piqa disa biskota dhe ia çova një fqinji që ishte i sëmurë në shtrat.
Çdo ditë përpiqesha të bëja diçka të mirë për dikë. Më bëri shumë të lumtur t’i shoh të lumtur.
Sot nuk njoh askënd që fle më mirë se unë. Kam gjetur lumturinë duke ua dhënë të tjerëve’.
Kur e dëgjoi këtë, zonja e pasur qau. Ajo kishte gjithçka që mund të blinte me para, por kishte humbur gjërat që nuk mund të bliheshin me para.
Bukuria e jetës nuk varet nga sa i lumtur je, por nga sa të lumtur mund të jenë të tjerët për shkak të teje.
Lumturia nuk është një destinacion. Është një udhëtim. Lumturia nuk është nesër, është tani.
Lumturia nuk është një varësi, është një vendim. Lumturia është ajo që je, jo ajo që ke.”
