Përzgjolli për botim MIMOZA STAKAJ 
Drago Siliqi u lind më 9 qershor të vitit 1930 në Tiranë, në një familje me tradita patriotike. Bir i poetit Bllazho Siliqi dhe nip i rilindësit të shquar Risto Siliqi, Dragoja u lidh fare i ri me Luftën Antifashiste. Në fillim të viteve 1950, ai punoi në shtypin e rinisë dhe të fëmijëve, si dhe filloi të botojë vjershat e para.
Nga viti 1952 deri në vitin 1957, studioi në Institutin e Letërsisë “Maksim Gorki” në Moskë. Në vitet 1957-1958, punoi si korrespondent i gazetës “Zëri i popullit” në Shkodër. Në vitin 1958 filloi punën si redaktor e më pas, drejtor i shtëpisë botuese “Naim Frashëri”, ku punoi derisa humbi jetën më 13 korrik të vitit 1963, në një aksident ajror në Irkutsk të Rusisë.
Siliqi ishte i njohur për punën e tij si drejtor i botimit, gjatë periudhës 1957-1963. Ai me punën e tij ndihmoi poetët e rinj dhe shkrimtarët e kohës. Shtëpia botuese nën drejtimin e tij pati një zhvillim të përkthimeve nga gjuhët e huaja. Kjo rritje në përkthime ishte kryesisht për shkak të punës së Siliqit në mbledhjen e përkthyesve më të mirë në Shqipëri, si Dhimitër Pasko, Lasgush Poradeci, dhe Skënder Caci.
Ai ishte kritik letrar për autorët më të rëndësishëm të pasluftës, si: Dritëro Agolli, Fatos Arapi, Petro Marko, Dhimitër Shuteriqi, Fatmir Gjata dhe Qamil Q.Buxheli. Ai u shfaq përpara opinionit letrar si një kritik i lindur, i talentuar. Shumë i përkushtuar për shquarjen dhe njoftimin e sinjaleve të reja që sillte një vepër letrare. Në kërkim të së resë – ishte apeli dhe kredoja e tij permanente dhe që, jo rastësisht përcillej në mënyrë frekuente edhe në titull shkrimi, apo si lajtmotiv diskutimesh letrare, ku ai ishte i pranishëm.
Për Dragon, një letërsi që udhëton me të renë, i ka të garantuara vlerat nacionale dhe këto, vazhdimisht përtërihen e nuk bjerren, as nuk atrofizohen në rrugën e pandalur të kërkimeve stilistike.
“… E reja e çan rrugën me vështirësi – shkruan kritiku D. Siliqi, – por herët a vonë, fitorja e saj është e sigurt. Kështu ngjet veçanërisht me të renë poetike. Elementet konservatorë, shpeshherë s’e kuptojnë kërkimin në këtë lëmë e bile, kur gjenden përballë faktit real të zbulimit poetik, ta quajmë kështu, prapëseprapë ngurojnë në pohimin e së drejtës së ekzistencës së saj… Dashur padashur, konservatorët poetikë pengojnë larminë e stileve dhe të profileve letrare, një nga cilësitë më të çmuara të letërsisë së re; ata luftojnë vetëm për një tel, vetëm për një instrument…”.
Siliqi vdiq më 13 korrik 1963 në moshën 33-vjeçare, kur Aeroflot Tupolev Tu-104B, në të cilën ai ishte duke fluturuar nga Kina për në Shqipëri, u rrëzua në afërsi të qytetit siberian Irkutsk, të Bashkimit Sovjetik. Rrëzimi vrau të gjithë 32 pasagjerët dhe ekuipazhin, duke përfshirë edhe gjashtë shqiptarë të tjerë.
