Natyrisht që shumë njerzve u ka takuar të shikojnë në rrugët e qyteteve europiane artistë tek përformojnë artin e tyre në mës të rrugës. Dhe aty natyrisht të gjithë kemi parë me syt tanë mjeshtrine dhe virtuozitetin e artistve të rrugës, por kemi parë edhe qytetarët tek “shperblejnë” artistët e tyre.Dhe ja edhe ne kemi artistët tanë të rrugës, të cilët me dy qellime kanë dalë këtu, e para për të lanԭuar dhe pastaj peërformuar me këto vegla artin e tyre muzikor. Dhe e dyta natgyrisht jo për të kërkuar “sherplim” nga qyteëtarët , por nese ndonjëri ka deshirë të blejnë nga këto veglat e traditës, siç është çiftelia apo lahuta, këta artistët e rrugës i shesin.Deri këtu gjithëçka në rregull. Po një pyetje lind.A do të kënë ndonjëherë vëmëndjen e duhur njerzit e artit të kulturës, qofshin këta të skenës apo të rrugës, nga “rrugaçet “e Kulturës?
Ndaj ata që marrin rrogen , por edhe zbatojnë projekte “madhore”për të mbrojtur gjoja deri në UNESCO lahutën, pot u bëhëj një pyetje se cila është lahuta në mës këtyre veglave muzikore këtu në rrugë, fare pranë shkollës artistike “Prebnk Jakova” mesiguri do të gabonin në percaktimin e saj , kaq shumë e njohin dhe e duanë kulturën dhe traditën.Jo këta artistët e rrugës, por ata “rrugaçet” e kultureës…
