Nga:g. vuçaj
FJALA JETON…..
Heshturazi fjala ime digjet
Dhimbja është kthyer në hi
Kjo buzëmbrëmje si varrezë e lakuriqt
Atje largë malli ngjitet
Tek kujtimi yt o Dashuri….!
Fjala ime digjet…..
Malli noton në detin e lotëve…
Ecen fjala ime , ashtu e plagusur
Nga zjarri i pa shuar i gjitha kohërave
Cuditërisht në asnjë Det
Nuk e gjeta të mbytur fjalen
Fjala e dhënë jeton mijëra vjet…!
…Grimcëza
Ta dish, I zëmëruar jam me Ty
Neser do dal për gjueti shtgrigash
Do të vras shtriganin që ka një sy
Ta mbydhim njëherë e mire këtë lojëligash
…
Sy me sy u pamë
Asnjë fjale se thamë
S’kishim nevojë
Syt kishin folë
…
Nuk po e kuptoj
Më the do te marr ne tel
Sa te shkojë tek puna
Si u bë puna harrove ti
Apo telefoni harroj?!
…
Në muzeun kombëtar
Sot takova Xhevahirin
O çfar kënaqësie e paparë
Tek armet e vjetra poetin më t’mirin…
Një Ditë Ndyshe….
Prej malli frynë një erë feminie
Se ku më shtynë kjo erë e lehtë….?
As une nuk e kisha nje pike dijenie…
Një fllad lëndine po më thrret……
Mbi një grykë pusi shkoj e ulëm
Nën hijen e gështenjave në Krajë
Pi ujin e ëmbël, shokve u mburrem
Një ditë ndryshe kjo në lavdinë e saj…
Zogjët e malit kujtesen me thërrasin
… Ditë vjeshte ishte kur u takuam
Tek 9 pusat shqiptarisht flasim
Liqëni nuk na ndanë, se dallget ia duam……
Vjeshtë…
Thuajse edhe gjethet e fundit po bien.
Kështu po bien dhe mëndimet e mia
Rruget u veshen me ngjyren e verdhë
Shikoni o njerzë shallin e qafës kush ma gjënë
Ta mbeshtjelli në gjoks, se mos me ftohet Dashuria….
Mollët
Një rrënjë molle kam në bahçe
Vazhdimisht frutet i ka të ëmbla
Çuditërisht kësaj radhe
Mollët kishin ëmbëlësinë sa zëmra.
Nga degë ngadalë i mblodha
Me vrapë dola tek shtegu
Kampionen e Mollave takova
E kafshova, po m’kapi zhegu.
Se si më iken mollët nga dora
Humben në bar e si gjeta
Në gjokësin tënd ndalova
Aty ishin mollët e verteta..
ENDËRR
Befas me vjen në ëndërr
Dhe më del perpara
Në dorë mbanë një zëmër
Me ritëm këngë, kërcen vallja.
Shikoj sytë e tu
Që zëmrën e ruajnë në dorë
Kjo ëndërr nate , magji per mu
Çerdhe e zëmrës, si e nje zogu në deborë
MUNGON ZHURMA
Lumenjtë s’po zhurmojnë
As në ara si dikurë, ska traktor
Nxënesit ne shkolla s’ndihen
Ushtaret as betim e as hymen s’kendojnë
Mungon zhurma, nuk ka Urra , si dikur në zbor.
Zhurmë veç në zyra ka
Kur pihen kafet , shikohet filxhani
Përë at që nuk është aty flitet La bla.
KAPEDANE
Të ka stolisur ty perëndia
Me shpirt të mire e gjithëçka të bukur
Tek ty , ka qendresen dashuria
Ti je frymëzimi ,dhe ditën e bënë të lumtur.
Lulët kanë shumë ngjyra , por ti je trendafil
Më e kuqe , se e kuqja, më e bardhë se dëbora
Dielli duket para teje si një kandil
Me ty , për ty mbushen fletë poezie
Je shërojse , plot flakadane
Këngë që këndohen në odë dashnie
Mijëra vjetë më parë u thirre Kapedane.
Dilem…
Aj është mosmirënjohës
Ky është mos korrekt
Tjetri mos….guxofte…
Se edhe ky si te tjeret…
Ah sikur të mos kem
Mosmirenjohës, nuk do të kishim as
……………………………………….Dilem….!!!
KUNGULLI
Eshte i çuditshëm kungulli
Pasi shtetit në aren e të zotit të Shtepisë
e kapaercen gardhin…
Dhe pa frikë
Kalon në kopshtin e kojshise…..!
KEMI ENDËRRA TË NDRYSHME
Gjithë këto vite jemi dashtë
Çdo mbrëmje shtrirë
në një shtratë….
e pa bësueshme , asnjehere..
Se kemi parë të njëjtën ëndërr
Bashke……..!
RASTËSISHT…
Atë ditë u takuam rastësisht
u puthëm pafundësisht…
u ndam per tu takuar serish…
Por dikush desh hyri në mes..pabesisht….
Kishte ngatërruar rrugë rastesisht, çuditerisht…!
NË SOFRËN E KUJTIMEVE
Ja vitet ikin, ecën jeta,
Unë, as ti nuk jemi si më parë,
Malli na ka marrë fëmijërinë
Për atherë kur e sotmja na dukej përrallë.
Të pres per të takuar një ditë
Per ti thënë vetes sjemi harruar
Në sofrën e kujtimeve, jam duke t’prit
Ato çaste të bukura, do i kujtoj malluar.
Ikin vitet , ecën Jeta
Ato kujtime gjithënjë rrinë largë
Unë s’kërkoj gjë tjeter, tek Ty mbeta
Sa të ç’mallemi me mallin , vetëm një cast.
QËNI
Grindej era me lisin e gjatë
Në oborrin e shtëpisë zhurmë
Qëni im lehte ditë e natë
Herë bertiste, herë pyete,; ku jam unë?
Një frikë e zuri, por se thoshte dot
Qënt e rrugës sulmonin gardhin
Natyrisht nga dera s’hynin as sot
Kishin tentuar dje ta hapnin…
Qëni im kishte të drejtë
Ai merzitët , se ne e kishim harruar
Era grindej me lisin e gjatë
Eh… qëni im, koha ne njerzve kështu na ka gatuar!
SHKOVA NË HËNË
Për pak çaste u bëra fëmijë
Desha të shkojë në hënë.
Prita deri sa erdhi mbrëmja
Mbusha gjoksin plot dashuri
Në breg të liqenit shikoja
Aty kishte zbritur hëna
Nxitova ta takoja……!
Grimcëz
E lagu ëndërren
Një pikë loti në sy
E lagu zëmren
Malli veç per Ty.
Buzët i thau
Mungesa e saj
Këngën m’dysh e ndau..
