Meri Mezini 
Mbas puthjes fytyrat kthen në lule,
faqet ngjajnë me trendafilat ngyrë rozë,
këmbët dridhen sikur s’kanë më kocka,
trupat qëndrojnë mbi damarët e hollë.
Mbas puthjes duart marrin dridhjet e rradhës,
buzet si flakë e kuqe në gojë,
kur sytë përplasen lotojnë të lumtur,
trupat nga epshet ngërçi i pushton.
Mbas puthjes ndizen
dritat e shpirtit,
dy shpirtra binjak në ndjenja lundrojnë,
kur dy të dashuruar, i shijojnë k’to puthje,
qielli dhe yjet ata i xhelozojnë.
Mbas puthjes vrapojnë të lumtur plot jetë,
vrapojnë në terrin e natës me hënë,
dhe shiu që bie mbi kokat se ndjejmë,
dashuria të deh, të vel kur ka ndjenjë.
