PERIPECITË E BOTIMIT TË KËSAJ POEZIE

Ishte njëvjetori i rënjes së Shkurte Pal Vatës. Unë shkrova këtë poezi:

Dhe ti rend këngëve

Shkurte Pal Vatës

Atë ditë, kur fushave zbrite për herë të parë,

Lokomativa çante përpara,

Në një vagon tërhiqre mijra këngë

Dhe një lapidar..

Të rrinim pranë dhe nuk e dinim

Se viteve nder këngë

Do t’endeshe ti gjithëmonë kaltërsive,

Flisnim me ty dhe mendja s’na shkonte

Se e re gjithënjë do ecje rapsodive..

Lindi një ditë,

Një ditë e kthielltë e pastër nëntori:

Vargut t՗ heroizmave ju ngjit një heroizëm i ri,

Me dorën tënde ti Shkurtë e montove

Në trup t’revolucionit si detal të tij.

… Dhe emri yt i kuq u mbeti breznive

Dhe ti rend këngëve,

Rend rapsodive.

E mbylla në zarf dhe e dërgova në gazetën “Zeri i Rinisë”. Prit se po botohet, ska. Pas ca kohe shkova në redaksi dhe gjeta redaktorin F. B.

– Unë kam qenë me leje,-më tha,- po shiko tek ai etazhe mos e gjen zarfin tënd.

Aty ishin dhjetra zarfa të pa hapur. Sigurisht të pa hapur e gjeta edhe zarfin tim. Ja dhashë redaktorit. Ai e hapi, e lexoi dhe më tha të mos bëhesha merak se nuk është hapur zarfi , se, edhe po t’ishte hapur, poezoa nuk do të botohej.

E mora poezinë dhe shkova në gazetën “Drita” Unë duke u ngjitur, Ismail Kasare duke zbritur me një dosje në dorë՗.

Atëherë Ismaili punonte në gazetën “Drita”.

– Tek ju isha nisur, shoku Ismail,- i thashë,- po ju qenkeni duke ikur.

– Çfarë kishe?- më pyeti shkurt.

– Këtë poezi, – u përgjegje unë, duke ia zgjatur.

Ai e mori dhe e lexoi aty në këmbë. “Është poezi e mirë, më tha, do ma lesh mua”.

– Sigurisht,- thashë unë që isha gati t’ia lija edhe rojes së derës e jo më ati.j

E mbështeti poezinë mbi dosje dhe se ç’bëri një shenim. Ishte ditë e premte dhe të dielën poezia ine ishte në krye të gazetës “Drita”.