POEZI NGA MIMOZA STAKAJ
U SHËMB RROMA
Kisha degjuar…
U shëmb Rroma
Por se ksha përjetuar
Edhe pse ju o djegës
Zjarrvënës….
Kishit harruar ..
Që Roma për një dashuri
E djegur , e shembur ka mbijetuar…
Shëmbëni vetën o mjeran
Romeu dhe Zhuljeta ….
Pra ndaj të tillë janë ..
VJESHTË
Ti je një gjethe
Era të shkund
Prap se prap tek unë mbete
Nuk re si gjethet e tjera në tokë
Por era të solli tek unë.
TRISHTIM DASHURIE
Trishtimin tënd e kam në mëndje
Trishtimin tim e ken ë zëmër
Lodhje , lëmsh ..
Fillin ua gjën veç një trokitje zëmrë
RRESHT
Të gjithë në rresht….
Një grusht mizash
Jeni a e moret vesht?!
GURI
E mora gurin
Ia vara në qafë pabesisë
Peshë ë e rënd për burrin
Më e rënd për vrasesin e dashurisë.
RRUGËVE
Nuk kam pse të rri
Rrugëve
Më merr për dore ti o dashuri
Nuk e duroj pyetjen
Ku humbe
Se jam gjitghënje veç me Ty.
PO BIJEN GJEHET
Gjethet po bijen
Vjeshta i zhvesh pëmët
Krevati i tyre zijen
Pret , pret të dalin prej ëndrres
Gjethet mbulojnë drithmat e zëmrës.
