Nga: G. Vuçaj
IU LUTA
Vdekjes tënde iu luta :
Na jep lëje të flasim dhe një herë
Të flasim për ato gjëra
Që atë ditë , as ti , as unë nuk munda!
Bashkë ecëm vite të gjata
Ndaj iu luta vdekjes tënde
Na jep lëje:
Yjet që shuhen nga ditë –nata
Të mbesin relike zëmre…
GJYSEMPUTHJE
Në mbramjen dimnore , kur yjet flënë
Aty në trotuar nën hijen e pëmës
Po kerkoj puthjen që pergjysem patëm lënë
Nga frika e qënit qëë i lehtë hënës.
Këmbët e rrugëtarve këndej kanë kalua
N’këtë natë të vonë, dsi trigëllima kuajsh jehojnë
Ta kënë shkelur gjysëm puthjen , kam frik, po drua.
E pa mundur,të puthemi edhe një herë, që puthja t’mos lengojnë.
VALLAJA E ZANAVE
Në bjeshkë u shendërruan dy sytë e mi mbramë
Kishin dalë me marrë një pëlhurë bore të bardhë
Por edhe per të kuvenduar me ty o e bukura Zanë
Për t’mi sjell në sofer të valles, ,me luajt duke knue kangë
Në log t’valles me kozhunin e lekures se dashit t’kumones
Po e mprehte shpatën djali malësor, me gjuhen e tij flakë
Zana , si zana vjen e luan vallen dhe ik.. atje në Malin e kunores…
Vallja e Zanave malësore, legjëndë, sa vetë jeta e lashtë…
ORA DHE UNE
Ora është lodhur
duke ecur për të na matur ne
kohen
Unë jam lodhur duke shikuar orën
që ecën….
duke pritur TY që nuk vjenë…
Ah… si kurë të pushojmë pak..!
Jo , unë dhe ora nuk ndalemi
…. në një kohë.
Ndaj unë kam vëndosur së bashku me orën
Të vrapojmë…..
Për të kapur kohën…
DOPJEGJASHTA
Mbrëmje qejfi,kjo natë me shi
Dominah për brëzin e tretë
Per zëmerndezurit, kohë për dashuri
Vecse, kujdes dopje 6-tën në dorë
Se në dorë… ju mbet..!
KOHE E PLAKUR…
E plakur kohë
Edhe pse je në pënsion
Ke punë, cdo ditë të shoh.
Po, s’di për kë punon?
E plakur kohë
Tërë rrulla n’këtë botë.
Ne zbrastesinë e saj shoh…..
At, cfarë askush se thotë…!
N’vend te fjales se shkruar
veç zhgarravina
A thua të gjithë… kanë harruar…
Eh… kohe e pa kapur…!
Si një tren çalaman , mbi dy shina
Ecen kjo kohë , si një Kal i plakur…
VENDOSA
Më thonë
Se nuk jam plakur
Se as nuk jam thinjur
E as rrudhosur në fytyrë.
Dhe unë ndihem mirë
Vendosa ta shtyjë mos-shikimin në pasqyrë.
VALLE
Vallen kanë marrë yjet
Lahutari ua lidh këmbët n’tel t’lahutes
Poeti merr sopaten për të shkruar për pyjet
Lypsari ka ndërruar zanat, pastron kazanët e rrugës.
Diku në një tavolinë mblidhen servilet…
Dhe ison ia mbajnë shefit barkëfryrë
Vallzojnë sorrat, se poi kun Shqipet…
Prapë se prapë emrin valle e ka kjo menxyr.
Po kur vallen e marrin vitet
Hesht ëndërra, hesht dhe poeti
Vazhdojne të vallzojnë veç aservilët
Ah… këta i marrtë në valle veç Deti.!
…………………………………
I thash ditës lamtumirë
Mbrëmjes i thash mirë se të gjeta
Miqeve ju them naten e mirë
Ika po, vrapoj tek e nesermja…..
SONTE
E dergova largë mëndjen
Rruges e shoqërojë qëtësia
I thash mos harro:Pyete zëmrën…
Sonte , mos ka të ftohtë dashuria?!
Mëndja vazhdoj rrugëtimin per tek Ti
Qëtesia u lodh, mbeti në mes të rrugës
U nis guximi pa pyetur per asnjëri
Si flamurtaret nderrohen në mes të udhes…
Mëndja gjithënjë ecen nuk ndalon..
Herë qëtesia e guximi kësaj here..
I thirrën mënçurisë, pyete Mendjen, ku po shkon?
MOS TË PRISHIM MIQËSINË
Mesdita kish afruar
Bashkë shkruajmë në telefon
Flasim për kohën e shkuar
Dhe për të ardhemen e dashurisë sonë.
Sa i përmënd të ëmblën dashni
Ehhhh.. shfryn si e deshpruar
Le të mos prishet kjo miqësi
Nuk kthehet pas kohë e shkuar.!
Po, koha s,kthehet pas, por i prijm
Ehh..moj mike e bukur dhe e mirë
Në këtë botë dhe nje shekull nese rrim
Miqësia dhe dashnia e duanë lirin…
POEZI….
Nje natë me hënë
Në brëndsinë e ditës dëgjohet
Krimbi që ha mishin e saj
Kur të zbardhin dita do shikohet…
Levozhga…
Krimbi do shpallet i pa faj.
… ….. ….. …….
Ranë gjethet
Natyra një ngjyrë ka
Ne këtë mëngjes vjeshte
Kush e ka rradhen per të ra?!
