Nga: Meri Mezini
E dashur Vjeshtë,
je mbretëresha e stinëve
te vitit prë mua, dhe për shumë të tjerë.
Më pëlqen shumë shiu
vetëm ti na e sjellë
Më pëlqen të rri mbas dritares,
dhe ti numëroji litarët
që formohen nga rëpirat e tij.
Aty e dashur vjeshte,
shof veten time,
të rënuar apo të ngritur,
aty dalloj veten jam e ngopur apo e uritur,
jam e qeshur apo e merzitur.
Po, po e dashur Vjeshtë,
ti je stina më e vecante
për mua,dhe për shumë të tjerë,
te ti korigjoj gabimet e vitit,
ku kam gabuar,
te ty korigjoj veten për dicka pse s’kam vrapuar por kam ndaluar apo me kanë prerë rrugën time
cmirëzeza apo cmirëzinjte.
Po ti je bekim moj e dashur Vjeshtë,
për mua dhe për shumë
të tjerë.
je stina ku pemet i bën lakuriqë,
i zhvesh nga gjethet e vjetra,
dhe pa mëshire thua
Ikni se po mbijnë lastarët e rinj ikni se gjethet e reja
po vijnë.
Po po e dashur Vjeshtë,
dhe te ne njerzit
duhet të ndodh ky rebesh,
të na lëne të ecim në rrugë që duhet të
jo t’na godasin të pa aftët
që ndjejnë sfind ndaj neshë.
Jo na thonë pa pikë turpi
ju skeni vlerë.
E dashur Vjeshte,
do vijë vjeshta tjetër
dhe ne kemi shpresë,
duam të mos bien vetem gjeth e pemve por te ikin
nga “kolltuku” shumë drejtues të paaftë
dhe perversë
janë shumë të paktë,
por kur të kan në dorë
të djegin,të zhdukin,
nuk lënë te qetë,
kta duhet të bien si gjethet
e pemve po në këtë Vjeshtë.
E dashur Vjeshte
unë dhe shume femra
mos te kemi pengesë.
rruga që dua të eci të jetë
e pastër dhe me djersë
Të kemi vëndin e duhur plot dinjitetë.
E dashur Vjeshtë,
je stina që dua më shumë
në jetë,
për ç’do njeri që ti të jeshë shpresë………….
