Nga:Anton Marku
(Naimit)
Se do të vije
e kishin thënë profetët
e të gjitha kohërave
se do të shkoje
pa të prekur bora
nuk e thanë
që nga atëherë
nuk na lënë të flemë
fjalët tua gdhendur në gjoks
gjumin na e vrasin
syve të tymosur
me dritën tënde
mbushëm grushtat
këmbanë i bëmë
prrojet përskaj lisave
ende janë zgjuar
presin ditën
gurët të bëhen bashkë
pas teje
ra një tjetër shi
drurit plak iu ngatërruan degët
njëqind engjuj u lutën
për popullin tënd
u lute dhe ti
atje, në përjetësi.
