Namik Selmani – Rikthimi i poetit / Në kujtim të Lasgush Poradecit
Si urtak na vjen poeti
Pulëbardhë që shkon në vale.
Babagjysh në breg liqeni
Mërmërin në buzë një varg.
Pëshpërin lutje me mijëra
Për shenjtorë e mëkatarë.
Rrofsh poet sa mençuria
Kur të vjen dimri në prag!
Këngëtor i çdo zemre
Flet me yjet dritësorë.
Hiqe hirin që nuk tretet
Në livadhet parajsorë.
Të dëbojmë gjumin e gjatë
kur të zgjojmë det me kujtime
Shpirti më duhmon me dallgë,
Ligjërim mbi ligjërime.
Pret një varkë që bredhëron
Pret një këngë peshkatarësh
Mos u thinjtë zemra në gjoks’
Kur i vijnë tallaze dallgësh.
Hapat ndalin, hapat nisin.
Kolla djeg gjoksin e tharë
Regëtin si valë shpirti
Rrëfen jetën si përrallë.
Vjen një zog ndër Mal të Thatë
Përmbi sqep sjell polen blete.
Kur një ferrë do të vijë pranë
Dritëzon fjalë e poetëve.