Kjo rrënoj e ndertuar diku në vitët ’70, ënde qëndron në këmbë si një deshmi I miqësisë Shqiptaro – Kineze.këtë natyrisht nuk e themi ne, por e thonë vendasit e ketij fshati me një ëmërin sinjifikativ Gruemirë pra për të gjithë kurreshtaret e këtyre pamjeve , kjo rrenojë tashme realisht u ka perballuar rrebesheve të kohës duke qendruar kështu në këmnbë , pikrisht këtu në fshatin Gruemirë , të njësisë administrative po, Gruemire.
Në fakt të rinjët e lindur pas viteve ’90, pak ose shumë pakë dijnë rrerth këtyre rrenojave , ndersa ata të viteve ’80 e kujtojnë këtë si një relike muzeale të ish shkollës së tyre.Ndersa ata më të moshuarit si kryeplaku I fshatit Bajram Smajlaj e kujtojne mjaftë mirë fillimin e ndertimit të kësaj ndertese, e cila tashmë është kthyer kështu në rrenojë.Miqësia Shqiptaro – Kineze , pati arritur kulmin, ku në ato vite Kinezet quheshin vllezërit tanë. E për rrjellojë si vllezër të mirë , e aspak inatçor , aso kohe Kinezet kontribuan sa mundën të sillnin kulturën e tyre të bashkejetëses kolektive të njerzve.Kështu mësohet se aso kohë Kinezet mënduan që popullit të Gruemirës ti bënin një dhuratë ndertimin e kësaj ndertese, me funksionin e saj Bannjo Popullore.
Të mirëkuptohemi në ato vitë vëndet e lindjes komuniste , kishin si prioritet vllazërimin e popujve. Kështu ndertimi I një banjoje popullore në fshatin Gruemirë konsiderohej një ndihmë vllazërorë e Kinëzve.Në realitët sipas kryeplakut të fshatit , kjo ndertesë nuk pati fatin të vihej në funksionin e ndertuar as edhe një here. Dhe kjo ndodhi si pasojë e prishjes së miqësisë Shqiptaro – Kinëze.
