Nikollë Gegaj është njëri ndër politikanët më të spikatur në Malin e Zi, por njëherazi është edhe njëri ndër më të radhët Shqiptar në Malin e zi i cili veçohet për shpirtin e lartë të humanizmit, ndaj njerzve në nevojë.Nikollë Gegaj është një përsonazh i cili ka treguar se është model si drejtues, si familjar, si prind e bashkëshortë i vlerave të medha. Gazeta “STANDARD” në Malin e zi shkruan një shkrim brilant rreth këtij përsonazhi, ku realisht dhe revista “Fjala” e ka nominuar në konkurimin publik; “Politikani i Vitit”. i cili do shpallet brënda muajt Shkurt 2022.Ndaj duke i kerkuar ndjes lexuesit atij lexues që e njeh gjuhen Malazeze në përgjithësi , dhe në veçanti Politikanit Nikoll՞ Gegaj , për ndonjë pasaktësi në këtë shkrim të shkurtuar , dhe të marrë nga Gazeta “Standard”, ju kërkojmë mirëkuptimin tuaj!
Gegaj për Standard: Librat dhe futbolli ishin gjithçka për të – humanist, bursist i fondit të Titos, luajti për FC Decic
Nikola Gegaj njihet për publikun e gjerë si një politikan mjaft i suksesshëm, i cili gjatë viteve të jetës mbushi një karrierë të pasur që shumëkush mund ta ketë zili. Gegaj është shembull dhe lider në shumë drejtime, me të cilin publiku i gjerë ka pasur rastin të njihet disa herë.Mbi të gjitha, ai është një humanist i madh gjithmonë i gatshëm për të ndihmuar njerëzit, ai është një ish-futbollist i FC Decic, i respektuar në qytetin e tij dhe në të gjithë Malin e Zi, ai është i martuar me Marijen që i dha pasurinë më të madhe, vajzën e tij Monika, në të. kohën e lirë ai kënaqet duke rregulluar oborrin e tij në Sukuruq, afër Tuzit. Për Standard, ai foli sinqerisht për jetën e tij private… 
Ai ka qenë në krye të politikës për mbi 20 vjet dhe që nga viti 2001 është deputet i Kuvendit të Malit të Zi dhe deputet federal i Kuvendit të SiCG-së, si dhe kryetar i komunës së Tuzit dhe sekretar partiak i DPS në Podgoricë, por edhe në vende të tjera të rëndësishme.Ka lindur në Zatrijepçe më 5 prill 52 vjet më parë ka qenë nxënës i shkëlqyeshëm si në shkollën fillore ashtu edhe në atë të mesme nota mesatare për 12 vitet e shkollimit ka qenë 5.00, kështu që ka fituar shumë çmime dhe diploma dhe veçojmë diplomën LUČA, si dhe një çmim prestigjioz, dmth. bursë e FONDIT TITO, e cila iu dha në vitin 1988 gjatë shpalljes studenti i gjeneratës dhe studenti më i mirë në Mal të Zi, gjë që e ndihmoi shumë gjatë studimeve.Ai u diplomua për metalurgji në vitin 1994, dhe ajo që është interesante është se ai kurrë nuk ka punuar në këtë profesion si inxhinier i metalurgjisë.
Përkatësisht, katër vite ka qenë profesor i kimisë dhe matematikës në gjimnazin e Tuzit, e më pas ka punuar si këshilltar i pavarur në Ministrinë e Ekonomisë. “Nuk mësova aq sa dinin disa kolegë të mi. Dija shumë mësime për të mësuar gjatë kohës që profesorët mbanin leksione, ose gjatë orës së mësimit. Por kjo është arsyeja pse profesorët e dinin se po më çonin nga klasa në klasë për t’u mbajtur leksione bashkëmoshatarëve të mi si student. Këtë e bëja, ndonjëherë, me kërkesë të drejtorit, nëse profesori mungonte. Në fillim kisha pak barrierë, më duhej të mësohesha, por me kalimin e kohës u bë rutinë për mua. Profesorët ishin shumë të afërt me mua… sikur të isha koleg i tyre dhe jo student”, na tregon Gegaj në fillim të bisedës.I respektuar dhe i vlerësuar nga qytetarët e Malesisë Secili gjen diçka në jetë që i pëlqen, dhe bashkëbiseduesi ynë z.
Kjo nuk e pengon atë në misionin e tij humanitar.“Për mendimin tim, fitues nuk është ai që merr, por ai që jep”, thekson gjatë bisedës Gegaj, i cili me gëzim të veçantë flet për punën humanitare që ka gati dy dekada. 
Ai ka ndihmuar familjet e rrezikuara social në komunën e Tuzit. Këtë e bën shpesh, para Bajramit apo Krishtlindjeve. Tradicionalisht ka 10 vjet që shpërndan pako për Vitin e Ri për studentët në Zatrijepçe, dhe të njëjtën gjë e bën edhe për ata në Sukuruq prej vitesh. “E dini si, kjo vjen shumë nga edukimi në shtëpi. Prindërit më mësuan se i përmbahem çdo marrëveshjeje dhe se imperativi i suksesit në çdo punë është përgjegjësia sipas detyrave të caktuara që ju vendosni. Nëse nuk i posedoni këto virtyte, atëherë gjithçka shkon keq dhe përmbys. Pastaj, më pëlqen shumë të ndihmoj njerëzit. Më besoni, e bëj me të njëjtin zell si për veten time dhe kënaqësia kur kryhet një punë është shumë më e madhe”, na thotë me një frymë dhe shton: “Unë ndihmoj njerëzit e zakonshëm, dhe ata janë tregues realë të humanizmit, moralit. 
E kujtojnë dhe e dinë që sa herë i takojnë e përsërisin dhe i kujtojnë sikur nuk e di se çfarë kam bërë. Ja sa karakteri shkon me njerëzit e vërtetë – me karakterin.” Njerëzit kujtojnë veprat e mira Nikolla njihet edhe si një person shumë i zoti dhe i përgjegjshëm, gjë që, për fat të keq, është zakon për shumicën e politikanëve. Miqtë e tij dalluan tek ai karakteristika që mund të jenë shembull për të gjithë, si për nga humanizmi, por edhe për sa i përket saktësisë në rregullimin e çdo gjëje me të… 
Në Tuzi përflitet se nëse do që dikush të të mbarojë diçka dhe se do t’i përkushtohet asaj pune dhe do të mundohet deri në rraskapitje, atëherë kthehu tek Nikolla Gegaj… ai ishte edhe më i zakonshmi për kafe me shokë – mund të mbërrini disa minuta më herët, por kurrë më vonë.Ai është i lidhur veçanërisht me mezimicën që është në klasë të dytë të gjimnazit të Tuzit.
Si baba i së bijës, ai është shumë i përkushtuar ndaj saj dhe përpiqet ta rrisë atë pikërisht siç e kanë bërë prindërit, nëse i jep dhe do t’i japë, të jetë një burrë i mirë mbi të gjitha, gjë që mendojmë se nuk do ta ketë të vështirë. ajo përveç një babai si ky. “Kur lindi Monika, isha shumë e lumtur… Ajo lindi, pak më parë, gruaja ime pati një lindje të vështirë. Nga njëra anë isha shumë e lumtur sepse lindi e shëndoshë, nga ana tjetër e pikëlluar dhe e frikësuar sepse pas lindjes së burrit ajo ishte mes jetës dhe vdekjes… Ajo ishte në terapi intensive për 20 ditë… Ishte e vështirë. , por gjithçka përfundoi mirë”, na ka treguar Gegaj një detaj nga jeta e tij private që publiku nuk e kishte ditur deri më tani.Derisa ai ishte në Beograd si deputet, gazetat malazeze dhe serbe shkruanin se ish-kryetarja e Kuvendit të Serbisë, Maja Gojkoviq, ishte e dashuruar me të dhe në atë kohë ata ishin bashkë deputetë. Si zotëri, ai nuk komentonte kurrë truket. Edhe pse punonte dhe jetonte në linjën Tuzi-Beograd, ai zgjodhi të jetonte në Sukuruq, një vend i bukur dhe i qetë afër Tuzit. 
“Beogradi është një qytet evropian.
Me pelqeu shume. Beogradi nuk është ai që janë disa politikanë në Serbi. Beogradi jeton me shpirtin botëror”, thotë ai dhe vazhdon: “Në hotelet ku qëndroja, në Kazino dhe Moskë, i gjithë stafi e dinte që isha shqiptar nga Tuzi, por nuk ndodhi në katër vjet që dikush të më provokonte apo të më bënte diçka që do të më ofendonte, kombëtare, fetare apo politike. përkatësisë, megjithëse isha shumë aktiv si në atë Parlament ashtu edhe në Parlamentin e Malit të Zi dhe kundërshtoja çdo vendim apo diskutim që drejtohej kundër politikës së Malit të Zi apo kundër shqiptarëve kudo që jetonin. “Ndoshta kjo është arsyeja pse kam pasur respektin dhe vlerësimin e një pjese të elitës së Beogradit që ishte e privuar nga nacionalizmi dhe ekstremizmi”, thekson politikani. Gegaj si djalë ka luajtur futboll, ka qenë shumë aktiv dhe ka luajtur për FC Decic. Edhe sot futbolli i ka për zemër. 
Kjo ka kontribuar edhe që ai të jetë delegat i FSCG për 15 vjet, d.m.th. delegat i Ligës së Parë të Malit të Zi në futboll. Sipas fjalëve të përfaqësuesve të futbollit në Mal të Zi, edhe ai e kryen atë punë me shumë sukses, me përkushtim dhe përgjegjësi, dhe sipas vlerësimeve të përfaqësuesve të futbollit, nëse duhet të vlerësohen, atëherë zoti Gegaj është në krye në këtë. punë gjithashtu.Unë e kam dashur futbollin që kur kam qenë fëmijë. Mendoj se si fëmijë kam luajtur futboll ditë e natë… çfarëdo ushqimi apo gjumi – futbolli ishte prioriteti im mbi prioritetet e mia. Vëllai im i madh Rocco dhe unë kishim frikë nga babai ynë dhe dinim të thonim shumë kur vloi vërtet, sepse për ne futbolli pas librit ishte gjithçka. Edhe pse, fakti që luaja futboll dhe isha i dashuruar me të, nuk më shqetësonte të isha nxënësi më i mirë dhe të isha shembull në gjithçka në shkollë. 
Kam dashur të studioj edhe në Fakultetin e Kulturës Fizike, por në atë kohë pritej shumë më tepër nga unë dhe për këtë arsye nuk u regjistrova në ato studime, por sporti ishte dhe mbetet përgjithmonë për zemër”, tregon bashkëbiseduesi ynë. Jo vetëm futbolli është pasioni i tij i madh, por edhe bodybuilding. Edhe pse ka hyrë në dekadën e gjashtë të jetës së tij, trupi i tij është si një sportist profesionist, gjë që mund t’i atribuohet stilit të tij të gjatë sportiv.“Gjithmonë e kam dashur këtë sport. Si fëmijë, kam ndjekur Petar Çelikun, i cili shkatërroi Jugosllavinë e madhe në vitet 1980 dhe 1990. Po të më jepte babai për burek, si gjimnazist do të shkoja në Podgoricë me autobus dhe do të blija një revistë bodybuilding, sepse kioskat në Tuzë nuk e kishin atë revistën sportive, thjesht kishin një ritëm që unë e blija dhe lexoja rregullisht. vëllai im i vjetër. 
Kur mbusha 16 vjeç, vendosa një bar në shtëpinë tonë, shumë të improvizuar, si bosht, dhe kështu u stërvita dhe e shijova. Si student dhe pas studimeve shkova te Kika Nikoçeviq në Zabjelo dhe te Goran Šćekić (kampion i shumëfishtë i Jugosllavisë, Evropës dhe Botës në artet marciale) dhe te Millosh (Điđa) Jaćimovic i cili kishte palestrat e veta dhe u stërvit dhe shoqërohej me ato. Ata kurrë nuk donin të më paguanin për këtë, sepse edhe ne u bëmë miq. Kam 10 vjet që kam një mini palestër në shtëpi, por më së shumti përdor rutine, biçikletë dhe bosht”, na tha Gegaj dhe me këmbënguljen tonë për të na dhënë këshilla sesi të mbajmë formë, ai thotë:
“Për mendimin tim boshti është pajisja më e mirë për zhvillimin e trupit dhe mbajtjen e një linje të mirë, sigurisht reciprokisht me stërvitje më të lehtë, d.m.th. ecja e shpejtë ose vrapimi për të mbajtur në formë, gjë që ju ndihmon edhe në aktivitetet tuaja të përditshme”, ka shpjeguar Gegaj.Familja Gegaj ka 150 lloje të ndryshme frutash në pemishte Para disa vitesh, në vitin 2017, familja Gegaj fitoi vendin e dytë në garën e kopshteve më të bukura për tri komunat e Podgoricës, Tuzit dhe Golubovcit. 
“Në kopshtin, që e mbaj me gruan dhe vajzën time Monikën, si të thuash, nuk mungon asgjë. Kemi rreth 150 fruta të ndryshme dhe disa prej tyre janë plot me fruta edhe sot: shega, ftua, mollë japoneze… Gjithashtu, të tre së bashku rritim lule të ndryshme, ndër to ka pisha të vogla dhe të mëdha dekorative dhe pemë të ndryshme dekorative. . Jo shumë larg shtëpisë, ne kemi një bletore, e cila është një vend i përshtatshëm për bletët.” Si dikush që ka një përvojë shumë të pasur jetësore, në fund e pyetëm nëse duhet të rrezikojmë në jetë për t’u bërë ajo që duam? “Ndoshta nuk është mirë të dish gjithmonë çfarë dëshiron dhe çfarë nuk dëshiron në jetë. Pak bredhje dhe pyetje nuk përjashtohet. Mendoj se kështu rritemi, sepse pasiguria na shtyn të ecim përpara. Sigurisht që çështja nuk është të nxitosh, por të gjesh një ekuilibër mes rrezikut dhe zonës së rehatisë”, përfundon Nikola Gegaj, humanist, sportist, politikan…
