Jo thjeshtë një kullë në Malësi, por një thesar i çmuar i historisë tonë kombëtare.
Nuk është veç kulla e Çunë Mulës Bajraktarit të Hotit , por është zemra e Malësisë, tik-taku i çdo malësori.
Është krenaria jonë, që fatkeqsisht është braktisë e harruar, siç u bë me kullën e Prek Calit e çdo objekt historik, as shenjë nuk kemi ku jetoj Fishta, por gjurmët i ka lënë në Malësi, ku predikoj dashnin për zotin e atdheun.
Le ta pranojmë fajin, nuk dimë me mbrojtë vetën, as ato që kemi trasheguar nga të parët tanë. Pak turp duhet të na vin që historinë tonë e shkruajnë si dojnë, e shkatrron kush mundet dhe ne mbajmë “iso” hajt se mjafton kënga :” Prej ka vjen more Çun Mula”
A duhej pushteti vendor t’i rrespektonte këto objekte?
A duhet të vendoste dorë në to?
A duhet në bashkëpunim me qeverinë e ministrinë e kulturës të bëheshin “Shtëpi Muze” ose të shpallej monument kulture…
Se shtëpia e Ismailit i vjen anës kësaj kulle historike… ku shndrit faqja e shqiptarisë.
A e dini se sado pak të investojmë gjithë malësorët kudo që jemi ne i ndërtojmë dy kulla pa faliminderit shtetit, pushteti, por vedit.
Poeti kombëtar At Gjergj Fishta në vepren madhore “Lahuta e Malësisë” në faqen 143 i kushton disa vargje të bukura e domethenëse edhe kullës e derës bujare të bajraktarit të Hotit, vargje nga të cilet citojmë :
“…Ke Çun Mula ship e rreptë,
Ka hanger bukë verbët e i shkjept,
N’atë fis të Hotit ship e parë,
Djal mbas djalit bajraktarë.
Në Gjonoviq te kulla e Çunit,
Në atë kullë të bardhë mbi krye t’katunit…”