Valbona Kolaveri
U bë nata lubi
Të përpijë
Ç’të gjejë
Ankohet për mëngët
E errëta stërgjatur
Varur si lavjerës sahati
Orësh pa takt,
Pa adresë
Çapiten ,mbllaçiten
Të kapërdijnë
Ç’tu kalojë nën vijë
Në tik takē sķith
Shkojnë e vijnë
Udhësh pa kthim
Ku
veç lule majmunësh sheh
Kacavjerrë mbi të sajat
mure
Hije fjalësh rrotullojnë
Barqe mbrapsht të
kthejnë
Sy çjerrë
të vjellin vrerë, gjak
Në zemra pa hak