QAJ
Qaj me veten time
Pa ditur se lotët e mi
Rrjellin në faqe
Dhe marrin drejtim
Aty ku lindin tek zëmra ,përsëri
Për tu fshehur serish në syt e mi.!
TANI…
Në këtë buzëmbrëmje
Në rrumbullaksinë e hënës
Pash të skalitur fytyrën tënde
Tek rrezatonte pjeset e padukshme të zëmrës…
Tani ….
Një grumbull i vogel rëje
I skuqur nga Turpi leviz në qiellin e ndezur
Aty thua thua je fshehur Ti, këtë mbrëmje?!
Në mes rëve , gjithënjë dashuria jonë ka ecur.
Tani…
Vapa e ditës ka mbledhur ajrin e freskët
Po pushojnë mëndimet e lodhura gjatë ditës
Vallëzojnë ëndrrat mes ditesh dhe netësh
Unë dhe ti jemi për to gjithënjë mrëprites.
KJO NATË KORRIKU E FTOHTË
Kjo natë Korriku e gjatë
Po ikën ngadal, duke u dridhur
Minutat kohen nuk dinë me mat
Ç do second me Ty jam duke pritur…
Ah pritje që njerzimi hrron që e pret!
Ti çdo mardhënije me ne ,me mua ke ngrir
Renkimet e tua luftojnë çdo sekond në jete
Kufiri i natës me mengjesin e ri , i vështirë…
Kjo natë Korriku me një vapë të ftohtë
Po ikën ngadal, nga qielli një yll është duke ra
Kështu e paska kjo jetë, ne rojtar të yjeve ,në këtë Botë.
Natë e gjajtë…
Mengjes I ftohte, ngjitjen dhe zbritjen e yjeve duke paaaa.
NË QOSHE ZËMRE
Vetëm kur të jesh
Mall nëse ke për mua
Më fto për kafë n’mengjes
Mos më thuaj të dua.
Inatin e ditës lërë për n’mbrëmje
Nese me shikon mos me trazo
Jam strukur tek ti në një qoshe zëmrë.
PER TY …
Unë ëmrin tënd e zë perherë në gojë
Kudo që shkoj me vete në zëmër e ruaj thellë
Veç në ndodht të kthehem në rrënoje
Ti do jesh lëgjënda imë mbi një keshtjellë.
Në syt e ty ëndërrën time të bukur lexoj
Në ballin tëndë të gjerë shohë krenarinë
Në buzët e tua , ah pres … pres puthjen të shijoj…
Unë ëmrin tënd kam për ta vënë ne çdo vjerrsh
Si një yll të artë për Ty zëmër vargun do ta shkruaj
Besoje shpirto dhe poezia ime e kupton që je me peshë
Këtë ëmër shenjtëror skam për të humbur , do ta ruaj..,.
ERA
Era u lodh
Duke kënduar kodrave
Këngët e stërgjyshërve tan
Unë shikoja ty nënë melodinë e flokve
Mëndja më shkojë tek këngëtarët e moçem të kohërave
Mauzerret dhe melodinë e malësoreve, kurr nuk I ndanë .
KËNGA
Ajo këngë që dikurë ti këndoje
Tashti flë në buzët e mia….
Ta dish veç një gjë do të doja
Puthje për këngën, ajo është dashnia!
ZAGUSHI
O njeri zëmërmirë
Me jep pak uji të ftohtë, kam zagushi
Më janë djegur buzët natën në errësirë
Nga ëndërrat, ku burrimi yt i la pa pi….
BARI
Ai vuri këmbën në brishtësinë e barit
Mbi at tufëz bar të gjelbër, të butë si gëzof
U ngulit fortë dhe egërsisht këmba e kalimtarit
Jo vetëm ti o pushtëtar, por dhe unë,çuditërisht vëtëm shof…!
Eh…E shikojmë të gjithë këtë brishtësi të butë
Trotuarit kapërdisen “pushtuesit” tek shesin mënd
Ënde se kanë të qartë , e kanë fituar me votë, apo “luftë”?
Ne s’jemi më të mirët, por si ne askund o popull nuk gjënë.
Rrinë në kafene dhe levdojnë te madhin e tyre si Pasha
Dhe kënaqën që këmba e tyre shkelë mbi barin e njomë
Servilet dhe mosmirënjohesit janë me sundimtarin në çdo kala
Ndaj tek këmbët e tyre , duhet te shtrihet veç dora e jonë.
SHEKUJT SE NDRYSHKEN DASHNINË
Prej shekujsh malet aty ku janë qëndrojnë
Prej mijëra vjetesh mbi supet e tyre bije borë
Që në lashtësi njerzit njësoj puthin , dashurojnë
Vjet pas vjeti dashnisë i thurin këngën luleborë.
Deti përsëri ashtu valet në shkëmbinj i shkapet
Dhe ti me mijëra herë detit dhe mua na bënë me sy
Thonë se edhe pas një mijë vitesh kështu do jetë
Do të kendojnë një këngë poetet për mua dhe Ty.
