Nga:Festim Avdyli, Prizren
Kur kitares së Gërvallës, teli iu këput,
nuk na mjaftoi një mal me gurë
për ta gdhendur melodinë,
që gitara na kishte kërkuar,
si paqe e bardhë këndimi.
Melodia e munguar nga teli i këputur,
u sfidua nga acari i një janari
e u shua si një rrënjë e palëkundshme, akull e ngricë.
Nga shuarja e saj,
Hiri i mbetur si një feniks i rilindur,
u shndërrua në luleborë,
luleborë, në mes të janarit.
veshur me vello të kristaltë.
Me acarin e akullt, duhet jetuar
ashtu si trëndafili me gjëmbat,
për hir të aromës,
e lulja në acar, për hir amanetit,
që mban toka, ku lulja, mbiu!
Melodia jote e mbulur në acarin e janarit
E skalitur thellë në heshtjen e pikëlluar
që sa herë era të qaj
si lot do të zbresë nga qielli
e të ulet ngadalë qetësisht
në prehrin perlë loti
në telat e rrahjeve të zemrës,
në ndjenjën sy pagjumë që quajmë njeri
Eh ç‘krenari e gjakosur kjo, që thërret e ther
si një qarje stinësh dimri në shpirt
si një lum i vërshuar
copa-copa kujtimi yt u gris,
përhumbur në pluhurin
e ndryshkur të bardhësisë
atje ku dhe fryma ndal
rrugëtimin e braktis.
Autor: Festim Avdyli, Prizren
00383 44 983 999
