JAK RROZHANI 
Vepra e At Gjergj Fishtës, mbetet njëra prej majave më tè larta, që ngrihet nè panteonin e letërsisë shqiptare të të gjitha kohërave. Ku vepra e tij, ka provuar jetëgjatësinë më të madhe ,por edhe të rrojë, si më i madhi epik dhe poet i shekullit . Kush e ka ballin si hana / Kush e ka zanin si prilli . Domethënëse është se At Fishta, nuk i nderpreu asnjëherë lidhjet me vendlindjen e tij :Fishtë, Zadrimë ,aty ku ai ndjeu tingujt e parë të gjuhës shqipe, muzikalitetin e vargut popullor , vallen e zanave ,këngën e bilbilit ,historinë e shkruar në gurët e kalasë madhèshtore të Lissit , aromën e fushës e flladin e detit ,duke i shpalosur në veprën e tij . E cila do të kulmojë me veprën madhore ” Lahuta e Malcisè” dhe me njè numër të madh veprash tè tjera letrare .
Tipike ndoshta i vetem ne cilësitë e shpirtit të vet e në mekanizmin e tij krijues . At Fishta, kapi shkallèn më të madhe e më të lartë të atyre njerëzve, qè lartësojnè një komb dhe njè shoqëri, duke i shkruar ne dashuri dhe nostalgji vendlindjes së dashur : Qielli kaltër, tokë e blerè / Njeti dimën ,k’tu prendverë / Njëmend stinë pèr orè e zana / Me pri vallen ,tue ndrit hana . At Gjergj Fishta Homeri shqiptar,
Nderi Kombit , do tè mbyllte sytë në funddhjetor 1940 ,i mbuluar me lavdi,duke lënë pas njevepër të madhe poetike dhe kryeveprën ” Lahuta e Malcisë” .” Shkembi i tokës , shkëmb i shpirtit shqiptar, ndera e gjallë e kombit të vet ” , do ta cilèsonte poeti lirik Lasgush Poradeci . Edhe pse kalojnè vitet At Gjergj Fishta dhe vepra e tij e ndritur ,vazhdon te mbetet nè majat e letersisë shqipe , si një ndër sovranèt dhe gjeniu krijues në çdo kohë.
Tipike ndoshta i vetem ne cilësitë e shpirtit të vet e në mekanizmin e tij krijues . At Fishta, kapi shkallèn më të madhe e më të lartë të atyre njerëzve, qè lartësojnè një komb dhe njè shoqëri, duke i shkruar ne dashuri dhe nostalgji vendlindjes së dashur : Qielli kaltër, tokë e blerè / Njeti dimën ,k’tu prendverë / Njëmend stinë pèr orè e zana / Me pri vallen ,tue ndrit hana . At Gjergj Fishta Homeri shqiptar, Nderi Kombit , do tè mbyllte sytë në funddhjetor 1940 ,i mbuluar me lavdi,duke lënë pas njevepër të madhe poetike dhe kryeveprën ” Lahuta e Malcisë” .” Shkembi i tokës , shkëmb i shpirtit shqiptar, ndera e gjallë e kombit të vet ” , do ta cilèsonte poeti lirik Lasgush Poradeci . Edhe pse kalojnè vitet At Gjergj Fishta dhe vepra e tij e ndritur ,vazhdon te mbetet nè majat e letersisë shqipe , si një ndër sovranèt dhe gjeniu krijues në çdo kohë.” Mue mê mjafton që mundi em , të ketë mbërritë qëllimin , domethanë, me edukue publikun tue e nxitë kah përparimi dhe atdhedashunija ” , janë fjalët lapidare të At Gjergj Fishtës, një postulat për të gjithë brezat : “Kurrë Shqipni s’kam me t’harrue , edhe në varr me t’përmendë kam”.
