-Vizatim letrar-
Atë ditë e mora çadren me vete , jo thjeshtë si zakon që kur nisesh për rrugë të gjatë njeriu bënë mirë që i merrë edhe masa të tilla , por edhe se shiu në at mengjes ende binte në Shkoder . Kur mbërritem në Tiranë , qielli ishte bërë xham . Mendova , ah sikur të ishtë një çader e vjeter do e hillja , por jo … Aq shpejt sapo kasha mbërritur tek “Ded Gjon Luli, aty në shpatullen e muzut kombëtar , se nga dhe si u mblollen rëtë kaq shpejt , dhe ja ca pika shiu rane mbi trotuar … Vetem kaq minuta u desh cadra dhe u futem në sadhen e Muzeumit , qaty ku do mblidheshin nga kater anet e vendit, në kujtesen njerzore , për njërin nga njerzit që ka një vit që dha proven ”se paska njerz që nuk vdesin ” , edhe pse fizikisht na mungojnë.
Ishte shoqata e shkrimtarve ose e thënë ndryshe klubi “Drita” në Greqi të cilet na mblodhen të gjitheve nga Greqia , nga Vlora , nga Korca , nga Shkodra , nga … Shumeë prej nesh nuk njiheshim me njëri tjetrin, por ky Dritero Agolli , ky njeriu që nuk vdiska , paska edhe veti të tjera që i bënë njerzit aq të dashur me njëri tjetrin sa të gjithë kujtuam sikur kemi vite që njihemi , por paskemi vite pa u par … Unë në fakt fillimisht u bëra me Shkodranët dhe Shkodranet e mijë . Pastaj u zgjerua rrethi , Rudina poetja e talentuar nga Vlora , menjëherë u bë super mike me shkodranet , po kështu edhe Nasi , edhe … të gjithë . Madje kolegia ime gazetare në Tvsh , por edhe mike e revistes “Fjala” Anila , shprehet bukur : Kemi nevojë per pakë muzikë … Dhe ja Margarita Xhepa , kjo artiste me shpirt njeriu të gjithë duan nje foto me të … Edhe e bija e te madhit Dritero Agolli është pjesë ë kësaj kujtese , por natyrshem kësaj i rrjellin lotet … I madhi poet , super i madhi njeri Dritero Agolli na fali këte dite miqësi dhe buzëeshje siç dinte Ai.
