Nga : Prof. Murat Gecaj

publicist e studiues

1.Përshëndetje, mike Rudina! Është kënaqësi, që po e zhvillojmë bashkë këtë Bisedë… Unë njoh dhe kam shkruar për disa krijuese të tjera vlonjate…Desha të di, se sa je e përfshirë ti, në jetën e bashkësisë së krijuesve të Vlorës? Më qartë, a merr pjesë në veprimtaritë, që zhvillohen, siç janë:konkurset, përurimet e librave ose ngjarje tjera të tilla?
-Në qytetin e Vlorës kemi Shoqatën “Petro Marko”, që ndihmon sa e si duhet, në përurimin e talenteve të reja. Marr pjesë aktive në këtë Shoqatë dhe ndjehem e vlerësuar, që jam pjesë e saj. Ndër të tjera, kam qenë e pranishme, kur autorë të ndryshëm kanë përuruar librat e tyre, në poezi ose prozë etj.
2.Kur të lindi dëshira e pasioni për të shkruar poezi? A të kujtohet, cila ka qenë poezia jote e parë dhe a e mbajtje “të fshehur” në fletore apo e bëre të ditur, për të tjerët?
-Deshira për të krijuar më ka lindur që fëmijë. Poezitë i shkruaja në copa letre ose në blloqe. Mbaj mend që, poezinë e pare, ua kam kushtuar prindërve. Pastaj, siç kuptohet, tematika e poezive të mia është zgjaruar, duke u përpjekur që ta pasqyroj jetën përmes vargjeve të mia.
3.Kur dhe ku ke nisur t’i publikosh poezitë e para?
-Poezitë e para i bëra të njohura, për herë të parë, në veprimtaritë e zhvilluara në shkollë, kurse në media i publikova më vonë. Me poezitë e mia, jam bërë pjesë e gazetave dhe revistave të ndryshme.
4.E di që me profesion je infermiere, pra punon në sektorin e shëndetësisë…Kjo gjë, a të ndihmon apo të “pengon”, që të shkruash poezi?
-Profesioni i infermieres është një detyrë njerëzore dhe të jep kënaqësi, por dhe ndjen përgjegjësi, për këtë gjë. Puna me pacientët të bën të ndjehesh shumë miqësore me ta, sidomos kur ajo shërben si moto, në sloganin: “Shpëto një jetë!”
Sigurisht, kjo punë më ka bërë dhe shumë të ndjeshme, më ka motivuar që të futem në botën shpirtërore të njerëzve. Pastaj, natyrshëm, këto ndjenja I kam pasqyruar në krijimtarinë time poetike. Pra, nuk mendoj se puna në sektorin e shëndetësisës të më ketë “penguar” në këtë fushë, përkundrazi…
5.Ke botuar një vëllim me poezi…Po më tej, a po punon që të dalësh para lexuesve me ndonjë libër tjetër me krijimtari poetike?
-Po, deri tani, kam botuar vetëm një vëllim me poezitë e mia. Ai e ka titullin “Violinat e shiut”, i cili ka tematikë të larmishme, nga jeta jonë e përditëshme. Aktualisht jam duke punuar dhe për publikimin e vëllimit tjetër me poezi.
6.Libri i botuar dhe, në përgjithësi, poezitë e publikuara, si janë pritur nga lexuesit dhe keritika letrare?
-Poezitë e mia janë pritur mirë dhe janë ndjekur nga shumë lexues, duke më vlerësuar dhe nxitur që të shkruaj ende më shumë. Kështu, p.sh., ata i kanë pëlqyer edhe poezitë e publikuara, në mars të këtij viti, me titujt: “Më përloti rrezja e fortë…”, “Kuptoje zemrën!”, “Them, ta grisi ëndrrën!…” etj.
7.A ke marrë pjesë në konkurse letrare, zonale ose kombëtare dhe si je vlerësuar apo ke marrë çmime të ndryshme?
-Kam marr pjesë në konkurse të ndryshme poetike dhe jam vlerësuar shpesh herë me çmime. Jam bërë pjesë e disa antologjive me krijmtari poetike. Më lejoni të përmendi, se ku janë publikuar disa nga poezitë e mia: Antologjia“Sa-Kra-CH“, Antologjia “Maja Çajupiane” e Antologjia Rumune. Po kështu, në gazetat: “Bota Press”, “Telegraf”e “Alb-Dreams”, te “Poezi nga autorë vlonjatë” dhe “Kritikë e Letërsi Rumune”. Gjithashtu, poezi të miat janë botuar në revistatn “Dituria” – Suedi dhe “Obelisk” -Tirane, në ”Agjencioni Floripress”,”Agjencioni Floart-Press” etj. Jam fituese e Konkursit “Maja Çajupiane”.
8.A ke projekt për ta botuar ndonj vëllim të ri poetik dhe cila do të jetë veçoria dalluese e tij, krahasuar me të mëparshmin?
-Te vëllimi me poezi, që po përgatis, veçori dalluese nga vëllimi i parë, është se poezia shënon rritje, pjekuri më të madhe letrare dhe vargu ecën më i sigurtë,si pjesë dhe vlerësim i lexuesve, që më ndjekin. Këtë gjë e kam vërejtur me disa poezi të publikuara edhe në Internet ose në shtypin shkruar.
9.A ke ndonjë merak, për të shtuar diçka tjetër, në mbyllje të kësaj Bisede, për të cilën të falënderoj, përzemërisht?!
-Giithashtu edhe unë u jam mirënjohëse dhe shprehi respektin tim, për punën e palodhur e profesionale, që bëni në dobi të krijuesve, sidomos për femrat poete e shkrimtare, artiste dhe veprimtare të dalluara, në fusha të ndryshme të jetës!

-Ndërsa , në fund fare , për të kuptuar sadopak ndjesitë dhe frymëzimin poetik të Rudina Mërkurit , po botojmë disa ndër krijimet më interesante të përzgjellura enkas për Revisten “FJALA” :

KUPTOJE ZEMRËN!…

Kuptoje zemrën, 
ka pamundësi të shprehet;
ajo futet me guxim,
në gjakun që vlon.
Është zanë e përpirë nga dallga,
në të gëdhirë;
është kaq e bardhë,
kaq e shtrenjtë, në gazin e asaj.
Tremben muret, se ka zjarr;
dritë që feks, në plagën pa fjalë.
I thotë “lamtumirë”, qiellit me hënë,
jetën-pranverë e ngjyen,
në venat, pranë një burimi, me embrion.
Ta dini:
Këtu banon shpirti, prej akulli;
shkriu, sa pa atë….
Mori plagë…rilindi!…

UNË DHE TI…

Unë dhe ti,
supe të fshehura në kraharor,
puhiza të lehta nusepashkë,
përkulje në dalldisje,
nga shkulmet pranverore.
Unë e ti mbetëm të paqtë,
në zemërimin hokatar,
mbrujtëm miell të bardhë,
e shkrifëruam gjakun,
kur ishte det e tërmet,
e u tallëm me akullin,
që trokiste me tërsëllim në derën tonë.
Dritares shpotitse i vumë zemrat tona,
që dimri i plakur mos të na thante,
mos të lithte nyje në duart e bardha plot jetë.
Sot mëngjezi na gjeti ,
me një krah rrezesh të ngrohta,
duke hedhur mbas krahëve fjalët e thëna keq.
Unë e ti jemi një,
as rruga me kryqe nuk na tremb,
tek ecim pranverës nga bukuria e shpirtrave.
Unë e ti një copë qiell,
me dallëndyshet e kthyera sivjet….

TI THUA…

Ti thua..u shkrimë ëmbël,
në një godë,
mes sheqerit e kripës.
Ti thua ..je pëshpërimë,
natën kur vonë kthehem nga puna,
e sytë e skuqur ndrijnë,
nga vallja e sirenës.
Ti thua…Po çaj murin,
ditën kur grindja fliste me djallin,
e natën trokiste mallin.
Kështu do të trokasim te dera,
herë ftohtë në xhamin e ngrirë,
E herë tërbim zjarri,
në llavën vullkan.
Përherë do të quhemi “beteja”,
akulli në shpime mali….

THONË……

Thonë se Zoti kur ishte i lumtur ,
shënoi një pemë të blertë,
aty ku lindi krijesa -grua,
thonë se flaka e saj lozonjare,
morri me të mirë stinët,
që diç kuvendonin nga habia.
Atëherë guxoi pranvera,
që ngjyrat e saj tronditëse,
të preknin dhe një botë që po vinte shpenguar,
rrëmbeu të gjitha furtunat ,
në erën ambicioze hodhi trishtimin pa fre,
në faqet bosh hodhi errësirën,
në hënën enigmë mbolli faqet mollverdhë,
në qiellin e vonuar hodhi mëkatin,
që u tremb nga shkëlqimi ,
i një diamanti mishtor me erë pjeshke.
Thonë se kur erdhi nata,
yjet kishin bërë pakt me njeriun,
dëshirat e tyre u ngjyhen me gjakun e ndezur,
në supet e dridhura pati shkulm dehse,
kishte ndodhur ngjizja ,
kish zbritur jeta kacavirur në dritaren ,
me feksje jete,
thonë se u lejua të banonte edhe zilia,
që qante fatin e saj rrëzë një gardhi…

MOS HARO SE TË DUA

Mos haro se të dua,
jeta ime më e shtrenjtë,
frymë e përplasjeve,
flakë bohemë që troket.
Kam hequr dorë nga veset,
një kryengritje në shpirt,
natën ecim qiellit,
DITËN,
Toka mban dashuritë.
Mos haro e vodha gëzimin,
tek flinte heshtur tek një zog,
diku i dehur mbas një gjëmimi,
pres thurrjen ,
E botës “MBRET”….