Arjola Zadrima – Poezi
Narkozë
Trup i mpimë.
Lëkundet në një lisharëse
botë e përtejme ,kohë.
Im shoq më buzëqesh
dikush thërret “zgjohu”.
Dhimbja shpon anë e përtej shpirtin.
Vetëdije.
Humbje.
Drithërima.
Andrra të mjegullta.
“Zgjohu”.
Transfuziohet ndër damar,
jeta,
shpërthen në retinë,
drita
e mendja shkëputet.
Ai buzëqesh ,
“Shko, fëmijët të presin”.
Kush tha që vijmë veç një herë ?